Felaket senaryosu

Galatasaraylılar lig sonuncusuyla oynayacakları maç öncesinde bile tedirgindi.
Sahada öyle bir kadro vardı ki; taraftar bu tedirginliğinde haklıydı doğrusu.
Onbirdeki Muslera ve Podolski gibi birkaç oyuncusu, yedek kulübesindekilerdense, Taffarel ve tercüman Mert gibi bazı isimler dışında, Galatasaray markasına yakıştırabildiğiniz kaç kişi var?… Doğrusu; Galatasaray'ın, kadrosunda olmayı hak eden bir elin parmağı kadar sayıda futbolcusu –maalesef kiyok.
Maçın koskoca ilk yarısında dikkate değer şeyler; Bilal'in golü, Eskişehir'in üstün oyunu, Cüneyt Çakır'ın saçları ve Muslera'nın kaptanlık pazubandıydı.
Bana bir soran olsa, o pazubandın Umut Bulut'a verilmesini önerirdim, o ayrı… Dün ilk kez Süper Lig maçı izleyen bir ecnebi futbolsevere ''sence puan cetvelinde kim, kaçıncı sırada?'' diye sorulacak olsa, rahatlıkla ''düşmemeye oynayan iki takım gibiler, siyahlılar (Galatasaray) puan cetvelinde daha altta bence'' yanıtını verebilirdi.
Maçın spikeri seksenli yıllardaki ''maç denk güçlerin mücadelesi şeklinde geçiyor'' tabirini kullansa, Samet Aybaba ve talebelerine ayıp ederdi doğrusu.

Berbat bir anı olarak kalır!
Galatasaray'ın sezon sonuna kadar ''bir şekilde'' sevk ve idare edilmek zorundalığı, mevcut yönetim için, kocaman bir yüke dönüştü. Korkarım ki bu sezon berbat bir anı olarak hafızalara kazınacak.
Eldeki Ziraat Türkiye Kupası fırsatı da kaçarsa, radikal kararlar almak da yetmeyecek. Sarı kırmızılı camianın, hastanın (futbol takımı) nabız çizgisi dümdüz olmadan, felaket senaryosunu ivedilikle yazması ve hayata geçirmesi gerekiyor.
Elbette bunun için bir lidere, ya da öncülüğe ihtiyaç var. Bakalım taşın altına elini ilk kim koyacak?
Eskişehirspor bence çok fazla sevinmesin, keza her takımın alt edebileceği bir oyuncu grubunu mağlup ettiler.