Quaresma ve bozgun

Estetik futbolu, olağanüstü tekniği, özellikle de çalımlarıyla izleyenlerde özel yeri olan Quaresma, iki eleştirinin odağı oluyor: 1) Ayağında çok top tutup, gereğinden fazla çalım atıyor. 2) Savunmaya yeterince yardım etmiyor.
Dünyanın her yerinde yıldız futbolcuların ayrıcalığı vardır.
Bu ayrıcalık, sonuca olumlu etki yapan özellikleridir. Q7, bu kategorinin futbolcusudur.
Bu yıldızın bir hareketi, kendine özgü çalımları izleyene keyif veriyor. Ancak çalımlarını "gereksizce" atmaya kalkınca keyif sıkıntıya, sıkıntı tepkiye yol açıyor!
Oysa ünlü yıldız, ilk çalımından sonra topu ayağından çıkarabilip pas verse, hem yaptığı güzellikler alkışla taçlanacak, hem de fazla enerji tüketip yorulmayacak.
İlginç ve pozisyon üretecek çalımlarının artısını, gereksiz çalımın eksisi silmeyecek.
Rakipleri, top ayağına geldiğinde onun mutlaka şovunu yapacağını biliyor ve iki-üç kişiyle üstüne gelip, engellemeye çalışıyorlar. Başarılı da oluyorlar.
Q7'de estetik oyun çok ama olması gereken pozisyon üretim zenginliği ve savunmaya yardımı az. Savunmaya yardımının azlığı, fizik gücünü daha çok hücum için tüketmesi istek ve düşüncesiyle hoş karşılanabilir.

CARVALHAL'İN ESERİ
Ancak 4-2'lik Gençlerbirliği bozgunu gelince hoşgörünün yerini Q7 ve Carvalhal'e kusulan öfkeler aldı! Aslında başkent bozgununun bir gün geleceği bekleniyordu!
Beklemeyen Carvalhal'di ki rotasyona gitmedi, "yorgun" ayakları sahaya sürdü! Üç gün ara ile oynanan Mersin İdman Yurdu, Fenerbahçe, Sivasspor ve Dinamo Kiev maçlarının yorgunluğunu dikkate almadı!
Ukrayna ekibi karşısında alınan 1-0'lık galibiyetin rahatlık ve moraliyle başkentten de üç puanla dönüleceği yanılgısı Carvalhal'in eseriydi!
Oysa, özellikle Fenerbahçe'nin 2-0'lık Sivasspor yenilgisi zirve ortaklığı için her zaman bulunmaz büyük bir fırsattı.
Carvalhal, bu fırsatın kıymetini bilmedi...
Umarım, Gençlerbirliği bozgunundan ders almıştır...