Coşku eksikti

Galatasaraylı oyuncuların Antep'teki ruh hali hayalete benziyordu. Çoğunun bedenleri yorgun, bazılarının da zihinleri yorgundu. Melo, Riera ve Muslera dışında "Parçalı Fil" Drogba dahil 7 puanlık farkın verdiği rehavet içindeydi.
Drogba'ya tüm takım saygı duyuyor. Saha içinde sergilediği liderlik ve ağabey uyarılarına kulak kabartıyor. Ama Drogba da frikik atışlarında egosunu ön plana çıkarmamalı. Bazen kendisinin bile inanmadığı mesafelerden toplara vuruyor. Yer olarak Selçuk'un atması gereken frikikleri egoistçe bırakmıyor.
Bu doğru değil. 12. dakikada kazanılan frikiği öncelikle Selçuk sonra da sol ayaklı Riera kullanmalıydı. Terim'in Drogba'yla konuşması gerekir.

Katkı sağlayamıyor
Avrupa'da çeyrek finale yükselen, Real Madrid'i TT Arena'da yerle bir eden zihniyetten, coşkudan, kaliteden ve sorumluluktan Galatasaraylı oyuncularda hiç yoktu. Hamit, Yekta, Selçuk buluştukları topları hiç verimli kullanamadı.
Ve bu üçlünün arkasını sürekli Melo toplamak zorunda kaldı.
Semih tüm yüksek toplara müdahale etti, kademeye girerken zamanlaması mükemmeldi.
Koskoca ilk 45'te sorumsuzluk duygusuyla oynayan Galatasaraylı oyuncuların Antep kalesinde tek tehlikeli atağı yoktu.
Ancak Gaziantep'in Sernas ile yakaladığı gol şanslarında kaleci Muslera doğru yer tutarak tehlikelere set çekti.
Eğer Galatasaray, Binya'nın ayağının kaydığı pozisyonda Burak'la golü atmasaydı bu oyun anlayışıyla sabaha kadar Antep'e gol atamazdı. Şansla da olsa Antep'te kazanılan üç puan Galatasaray'ı şampiyonluğa yaklaştırdı.
Bir uyarı; Fatih hocanın Emre takıntısı anlamsız. Bu fizik gücüyle, saha içindeki pozisyon alışıyla Emre katkı sağlamaz.
Yekta çıkıyorsa, giren ismin fiziksel performansına baktığımızda Sabri olması gerekirdi.