Resmen bitmişler
- İsmet Tongo Yazıları
- 09 Mayıs 2010, 00:13:28, Güncelleme: 09 Mayıs 2010, 02:23:51
Galatasaray İstanbul'da seyircisine veda etti.
Aslında ben, Galatasaraylı taraftarların yerinde olsam maça gelmez, onları boş tribünler önünde oynamaya mahkum ederdim. İçimden gelen bir ses bana diyor ki, futbolcular taraftarları bu sezon aldattı.
Kimi evinde karılarla, kızlarla partiler verdi, kimileri soğuk havalarda "Sakatım" dedi, deplasmana gitmedi. Sakatlanan ise "Martta geleceğim" dedi, mayısta ortaya çıktı.
Kısacası böylesine "türlü yemeğine" dönmüş bir takımın, hakkıyla top oynadığını bana kimse anlatamaz.
Avrupa Ligi'nden ve Türkiye Kupası'ndan elendiler. Ellerine fırsat geçmesine rağmen liderliği bile ele geçiremediler. Böyle bir takım İstanbul'a veda etse ne olur, etmese ne olur?
Daha yazılacak çok şey var. Arda gibi bir kaptanı bitirmeye çalışanlar var. Ayıp ediyorlar. Arda'yı satmak için manevi baskı yapıyorlar.
Gidenler gitsin, yenileri gelsin. Nasıl olsa seneye onlar da gider. Alıştık böyle şeylere.
Evet, Galatasaray, Ali Sami Yen'de veda maçına çıktı. Rakip Antalyaspor'du.
Hani Galatasaray'ı Türkiye Kupası'ndan eleyen takım var ya, işte o.
Tek laf kaldı: Utanın!
Galatasaray oyuna üç yabancı ile başladı. İki takım da açık futbolu tercih etmişti.
Topun bir o kalede bir bu kalede gidip gelmesi oyunun zevkini arttırmıştı.
Fırsatı Jo kaçırdı. Antalya'da ise Ali Zitouni o golü atmalıydı. Galatasaray'da Neill dışında geri dörtlü aksıyordu. Bu yüzden de Necati ve Zitouni kolayca Aykut'la karşı karşıya geliyordu.
G.Saray; Emre Çolak, Mehmet Topal ve Keita ile topu çok çabuk rakip sahaya taşımasına rağmen gol pozisyonları peş peşe kaçıyordu.
Kısacası ilk yarının özeti şuydu: Bol fırsatın ele geçtiği maçta seyirciyi mutlu edecek gol sesi yoktu.
Galatasaraylı taraftarlar hiç susmadan aynı tempoda takımlarını destekledi. Ama desteklenen takım gol bulmada zorlanıyordu.
G.Saray'ın golü Yalçın'ın kendi kalesine attığı golle geldi. Ama bir dakika sonra Tita durumu eşitledi. Daha sonra son saniyeler de Veysel'in golü 2-1'i ilan etti. Galatasaraylı futbolculara söylenecek tek laf kaldı. O da "Utanın"dı.
Aslında ben, Galatasaraylı taraftarların yerinde olsam maça gelmez, onları boş tribünler önünde oynamaya mahkum ederdim. İçimden gelen bir ses bana diyor ki, futbolcular taraftarları bu sezon aldattı.
Kimi evinde karılarla, kızlarla partiler verdi, kimileri soğuk havalarda "Sakatım" dedi, deplasmana gitmedi. Sakatlanan ise "Martta geleceğim" dedi, mayısta ortaya çıktı.
Kısacası böylesine "türlü yemeğine" dönmüş bir takımın, hakkıyla top oynadığını bana kimse anlatamaz.
Avrupa Ligi'nden ve Türkiye Kupası'ndan elendiler. Ellerine fırsat geçmesine rağmen liderliği bile ele geçiremediler. Böyle bir takım İstanbul'a veda etse ne olur, etmese ne olur?
Daha yazılacak çok şey var. Arda gibi bir kaptanı bitirmeye çalışanlar var. Ayıp ediyorlar. Arda'yı satmak için manevi baskı yapıyorlar.
Gidenler gitsin, yenileri gelsin. Nasıl olsa seneye onlar da gider. Alıştık böyle şeylere.
Evet, Galatasaray, Ali Sami Yen'de veda maçına çıktı. Rakip Antalyaspor'du.
Hani Galatasaray'ı Türkiye Kupası'ndan eleyen takım var ya, işte o.
Tek laf kaldı: Utanın!
Galatasaray oyuna üç yabancı ile başladı. İki takım da açık futbolu tercih etmişti.
Topun bir o kalede bir bu kalede gidip gelmesi oyunun zevkini arttırmıştı.
Fırsatı Jo kaçırdı. Antalya'da ise Ali Zitouni o golü atmalıydı. Galatasaray'da Neill dışında geri dörtlü aksıyordu. Bu yüzden de Necati ve Zitouni kolayca Aykut'la karşı karşıya geliyordu.
G.Saray; Emre Çolak, Mehmet Topal ve Keita ile topu çok çabuk rakip sahaya taşımasına rağmen gol pozisyonları peş peşe kaçıyordu.
Kısacası ilk yarının özeti şuydu: Bol fırsatın ele geçtiği maçta seyirciyi mutlu edecek gol sesi yoktu.
Galatasaraylı taraftarlar hiç susmadan aynı tempoda takımlarını destekledi. Ama desteklenen takım gol bulmada zorlanıyordu.
G.Saray'ın golü Yalçın'ın kendi kalesine attığı golle geldi. Ama bir dakika sonra Tita durumu eşitledi. Daha sonra son saniyeler de Veysel'in golü 2-1'i ilan etti. Galatasaraylı futbolculara söylenecek tek laf kaldı. O da "Utanın"dı.