Ölüm ilanları

Yıllardır gazetelerdeki ölüm ilanlarına bakarım.
Futbolda birbirlerine kan kusan yöneticilerin zarafet ölümleri alkışlanırken, ölüm ilanlarının derin hüznü anlamlı gelir bana.
Kadın ölen kocasına yazmıştır.
"Kavuşacağımız süreden 2 yıl daha eksildi.
Nurlar içinde yat sevdiğim." Geçen yıllardan aklımda kalan bir ilan vardı çok etkilenmiştim.
"En hızlısıydı hepimizin, en önde göğüsledi ipi. Vefat etti." *** Bu ilanlar yeri dolmayan boşlukların tesellisidir.
Ruhların buluştuğu bir derinlikte belleğe kaydedilen güzelliklerin ölümsüz kanıtı.
Bir mesajdır gidenlere, ölüm kadar yakın hayat kadar kısa.
Hayata bakarsınız, bir yanda ölen insanları ruhunun derinliklerinde yaşatanlar, bir yanda kendi içindeki insanı öldürmekle meşgul olanlar.
Ama en acısı birini gönlünüzde öldürmektir.
Onlar asla yaşayamazlar, ne ilanlarda ne spor sayfalarında! *** Futbol sahalarında en çok hakem ölülerini izleriz.
İstedikleri takımları sırtından vurup adaletin camlarını kıranları.
Onların ağızlarına götürdükleri düdüklerin işledikleri cinayetlerin suç aleti olduğunu biliriz.
Maçlardan sonra üstlerine gazete kağıdı örtülen böyle hakem ölüleri için ilan verilmez.
Onlar yaşarken bile yüreklerde kayıptır!
Not: Hakemliği küme düşmek değil ayağa düşmek öldürür! *** Kazanmak için her yolu mubah sayıp değerleri öldürenleri de çoktur futbolun.
Bunlara "iş bitiren yöneticilik" denir.
Onların ağzından çıkan küfür kıyamet cümleler binlerce çocuğun ölümünün karşılığıdır.
Onların başı kalabalıktır ama hepsi de kıyamet yalnızlarıdır.
Bütün yaşayan ölüler gibi! *** Bu ülkede birçok kulüp başkanı şiddet konfeksiyondan giyinir.
Makyajlarını medya yapar!
Kendi kendileriyle vuruşsalar neyse ama onların amacı insanları birbirine kırdırmak, her türlü şartta koltukta kalmaktır.
Ağızlarından çıkanı kulakları duymaz.
Sportmenlik onların raconunu bozar, centilmenlik onların kitabına uymaz.
Elleri sıkışınca banka kapılarında dilenirler, başları sıkışınca azar azar bir mezar kazarlar kendilerine!
Öldüklerinden haberleri bile olmaz! *** Bu ülkede ganimet adaletten değerlidir.
Yalan yaldızlanır cehalet her geçen gün biraz daha palazlanır.
Ve futbol toplumu bu derinliğe çekilirken dürüstlüğün kanı çekilir.
Namuslu babalar evlerine götürecekleri ekmeğin derdine düşer, kıt kanaat yaşayan öğretmenler çaresizliğin alevlerine.
O sırada milyonlara boğulan futbolculara yeni yollar döşenir.
Bir alkış bir kıyamet!
O futbolculara denizde karada ölüm yoktur!
Onlar önce lüks otomobil ilanlarına ve manken kataloglarına, başları sıkışınca da önlerindeki maçlara bakarlar! *** Futbolda sevgi ve saygıya dayalı ne varsa hepsi linç edildi.
Ne vicdan kaldı ne asalet!
Kaybolan değerler için "ayıp ilanı" versem kim okur?
Kendi mezarlığına yürüyen yaşayan ölüler mi?