‘Benden başkası ne haddinize!'

Bu sözümü bir kenara yazın!
Bir gün gelecek o çok sevdiğiniz kulüplerin başkanları yabancı olacak.
İhtimaldir ki kulüplerin hisselerini yabancılar satın alacak.
Çünkü başkanlarınız kulüplerinizi batırmanın eşiğine getirdi.
Yıllardır bizlerin ödediği borçları yine vatandaşa ödeteceklerini zannediyorlar.
Başkanlara kurban edilen futbol kulüplerinin sonu kaçınılmaz!
O tutucu İngiliz taraftarlar nasıl alıştıysa.
Emin olun sizler de alışacaksınız.

***

Başkanlığın hesap makinesi intikamdır.
Tartı malzemesi hakemler.
Başarısızlıkları tescillendikçe saldırganlıkları dışa vurur.
Emrindeki kabadayılar tribünlerde çocuklarınıza vurur, küfür eder.
Onların ipine boynunu uzatan kocaman adamlar, karşı fikirdeki taraftarların aşkını zavallı cümlelerle sorgular.
Başkanların seçimlerde demokrasi anlayışı bellidir.
"Benden başkası ne haddinize!"

***

Onların yönetici kisvesi altında kankaları vardır da aynı zamanda çirkeflik bankalarıdır!
Zarafet albümünde bir tanesinin bile fotoğrafı yoktur.
Bir kulübü temsil eden sessiz yöneticiler onlara haddini bildirmediği içindir ki, onlar da borçların hacmini bildirmezler.
Spora hizmetin öznesi de budur zaten!
"Çocuklar için pusuya yatmak!" Beklenti büyüktür!
Bütün organlarını sevdiği takıma bağışlayan çocuklarınız, niye cebindeki son kuruşu bağışlamasın?

***

Futbol bu ülkenin çok şeyini aldıysa sebebi başkanlardır.
Sevda sergilerinin yerini maviliklerin tükendiği nefret tabloları aldı.
Hayallerin büyüsünde demlenen çocuklar her yıl biraz daha azalırken, başkanlar koltuklarında kaldı.
Hangisi eğilip bir çocuğu öptü?
Hangisi kaybederken centilmenliğin elini sıktı?
O kadar parayı borç hanesine yazdırdılar da, bir gün bile sevgiden siftah etmediler.

***

Bir zamanlar "hayal satan adam" konulu yazılarım vardı.
Hep sorarlardı bana, "Kim bu hayal satan adam?" diye.
Ben de cevap verirdim.
"Çocukları uyandırmak için kurulmuş çalar saat!" Çünkü biliyordum ki bazı yöneticiler ve başkanlar kendi çamur karasında aklanıyordu.
Kimileri de zorbalıklarının arkasına saklanıyordu.
Hala da öyleler!
Klasik travmalarda!

***

Gerçeklere uyanan babalar ve çocukları tanıyorum.
Maçlara gitmiyorlar, gazete okumuyor, televizyon izlemiyorlar.
Bazı başkanların kendi taraftarının gönlünde bile yeri yok artık.
Onlar kongre başkanı taraftarın değil Böyle başkanlara "ne haliniz varsa görün" deseniz!
Onlar en zavallı hallerini göstermekten gurur duyarlar.

***

Yıllar önce büyük kulüplerden birinde baba parasıyla başkanlık yapan bir züppe için yazmıştım.
"İnsan giderken bile büyük olmalı." O kalıp küçüldü ve şimdi esamesi bile okunmuyor!