Bakış!
- Hakkı Yalçın Yazıları
- 27 Ocak 2017, 01:17:21
İki yıldır Fenerbahçe'de yatmakla kalkmak arasında istifini bozmayan Van Persie'ye bakarım.
Hala aldığı ücretin gerçek anlamda hakkını vermeyen ve "erdem mevsiminde" görünmeyen adamın, kupa maçında ikinci lig kalecisine attığı penaltıda rakibini küçümseyen tavrını gördüğüm zaman.
"Gücünü gösterecek başka yer bulamadın mı?" diye mesaj atarım.
***
Bazı futbolcuların gittikten sonra takımlarına geri dönmelerine kucak açılır da... Emenike gibi giydiği formayı yere atan bir sportif ahlaksıza kucak açanların ödediği bedelleri bir kenara not eder, Demba ba gibilerinin dönüşündeki romantik tepkilere bakarım.
"Hiç kimse boşuna sevilmez" derim.
***
Bazılarının aynaya bakacak yüzleri yokken, futbolun son yıllardaki "ekşimiş suratına" bakarım.
Adaleti çağın vebasına dönüştürmek isteyen hakemlere bakarım.
Onların düdüklerinin nerede üretildiğini merak ederim en çok.
"Size bir meslek sunulmuş" derim.
"Allah bir çift göz, namuslu biçimde kullanılmak için yürek vermiş.
Mesleğiniz elinize de bir düdük cebinize kartlar verilmiş. Sadece gördüğünüzü çalın. Kendinizden başka hiçbir otoriteye yüz vermeyin" diyerek noktayı koyar.
Yorumcuların aksine nerede tilki, nerede hakem olduklarını vicdanlı sporseverlere hesaplatırım.
Kanını emdikleri maçların bütün delillerini önlerine koyar.
Bütün temyiz yollarını kapatırım.
***
Kaybedeceği ne çok şeyi kazanan insanların düzeninde Şenol Güneş'e bakarım.
Onun asaleti ve milli takımlar düzeyindeki apoleti kimselerde olmadığı halde, bu topraklarda kaba saba adamlara Fatih Terim'e biat edenlerin çelişkisine bakarım. Şenol Güneş'i koyacak yer bulamam.
Arkasındaki insanlar asaletin varisidir, milyon dolarların değil.
Sistemin kalpazan avaneleri sadece paranın sesini duyabilir ama.
Bu hazzın Şenol Güneş'e verdiği huzuru hissederim.
Beşiktaş'ta iki yıldır fırtınalar estiren adamın, hem milli takımda, hem medyada hak ettiklerini vermeyen futbol düzenine nefretimi kusarken!
***
İnce bir aralıktan insanlara tepeden bakanlara acıyarak bakarım.
Adına yönetici derler.
Kendi taraftarına yaranmaktan başka bir halta yaramayan adamlar için kullandığım cümleler öfkemin lisanı" olarak addediler de.
Futbol toplumunu nasıl bozduklarını bildiğim için, çirkin yanlarını besleyenlerin tepkileri bende daha okkalı sözcüklerle reddedilir.
***
Biraz da maziye vefalı davranalım diye eski resimlere bakarım.
Şenol Birol bir zamanların efsane futbolcusudur da, Rize'de yaşadığı sefaletin gözünün içine bakarım.
Beşiktaş'taki rekoru 54 yıldır kırılmayı bekler. Şenol Birol da 81 yaşında sefalet içinde yüzerken insanlık adına ilgi bekler.
Bu durumdaki bir futbolcu için kılını kıpırdatan yoktur da... Milli takımdaki ikiyüzlü beylere bol kepçe prim dağıtanlar ve o prim için birbirine giren iki yüzlü kahramanlar vardır.
Merhametin toprağında merhametsiz düzene bakarım.
Benim gördüklerimi gören var mı diye.
Hala aldığı ücretin gerçek anlamda hakkını vermeyen ve "erdem mevsiminde" görünmeyen adamın, kupa maçında ikinci lig kalecisine attığı penaltıda rakibini küçümseyen tavrını gördüğüm zaman.
"Gücünü gösterecek başka yer bulamadın mı?" diye mesaj atarım.
***
Bazı futbolcuların gittikten sonra takımlarına geri dönmelerine kucak açılır da... Emenike gibi giydiği formayı yere atan bir sportif ahlaksıza kucak açanların ödediği bedelleri bir kenara not eder, Demba ba gibilerinin dönüşündeki romantik tepkilere bakarım.
"Hiç kimse boşuna sevilmez" derim.
***
Bazılarının aynaya bakacak yüzleri yokken, futbolun son yıllardaki "ekşimiş suratına" bakarım.
Adaleti çağın vebasına dönüştürmek isteyen hakemlere bakarım.
Onların düdüklerinin nerede üretildiğini merak ederim en çok.
"Size bir meslek sunulmuş" derim.
"Allah bir çift göz, namuslu biçimde kullanılmak için yürek vermiş.
Mesleğiniz elinize de bir düdük cebinize kartlar verilmiş. Sadece gördüğünüzü çalın. Kendinizden başka hiçbir otoriteye yüz vermeyin" diyerek noktayı koyar.
Yorumcuların aksine nerede tilki, nerede hakem olduklarını vicdanlı sporseverlere hesaplatırım.
Kanını emdikleri maçların bütün delillerini önlerine koyar.
Bütün temyiz yollarını kapatırım.
***
Kaybedeceği ne çok şeyi kazanan insanların düzeninde Şenol Güneş'e bakarım.
Onun asaleti ve milli takımlar düzeyindeki apoleti kimselerde olmadığı halde, bu topraklarda kaba saba adamlara Fatih Terim'e biat edenlerin çelişkisine bakarım. Şenol Güneş'i koyacak yer bulamam.
Arkasındaki insanlar asaletin varisidir, milyon dolarların değil.
Sistemin kalpazan avaneleri sadece paranın sesini duyabilir ama.
Bu hazzın Şenol Güneş'e verdiği huzuru hissederim.
Beşiktaş'ta iki yıldır fırtınalar estiren adamın, hem milli takımda, hem medyada hak ettiklerini vermeyen futbol düzenine nefretimi kusarken!
***
İnce bir aralıktan insanlara tepeden bakanlara acıyarak bakarım.
Adına yönetici derler.
Kendi taraftarına yaranmaktan başka bir halta yaramayan adamlar için kullandığım cümleler öfkemin lisanı" olarak addediler de.
Futbol toplumunu nasıl bozduklarını bildiğim için, çirkin yanlarını besleyenlerin tepkileri bende daha okkalı sözcüklerle reddedilir.
***
Biraz da maziye vefalı davranalım diye eski resimlere bakarım.
Şenol Birol bir zamanların efsane futbolcusudur da, Rize'de yaşadığı sefaletin gözünün içine bakarım.
Beşiktaş'taki rekoru 54 yıldır kırılmayı bekler. Şenol Birol da 81 yaşında sefalet içinde yüzerken insanlık adına ilgi bekler.
Bu durumdaki bir futbolcu için kılını kıpırdatan yoktur da... Milli takımdaki ikiyüzlü beylere bol kepçe prim dağıtanlar ve o prim için birbirine giren iki yüzlü kahramanlar vardır.
Merhametin toprağında merhametsiz düzene bakarım.
Benim gördüklerimi gören var mı diye.