Emre Belözoğlu

Bir Portekizlinin Fenerbahçe hikayeleri devreye girdi.
Hikayeyi yazan başka.
Fenerbahçe'nin giden şampiyonluğunun sebebi yerliler sayıldı.
O yüzden yabancıları cazip hale getiren bir eylem planı üretildi.
Planı üretenler tanıdık!
Görkemli transferler, imkansız denen vedalar ve seçilen kurbanlara gıkını çıkarmayan yöneticiler.
Emre Belözoğlu bile gitti.
İşin en acı yanı, kulübe çağrılıp plaketle uğurlanan Kuyt'a karşılık, Fenerbahçe kaptanı sözleşmesinin yenilenmeyeceğini medyadan öğrendi.
Ardından da bu sezona has klasik teşekkür mektubu!

Giden Emre, kalan Meireles.
Herkes vicdanıyla baksın!
Bedelsiz Emre'nin futbolcu olarak yanlışları bile sözleşmeli Meireles'in doğrularından değerlidir.
O yüzden Meireles'in bırakıldığı bir takımda kimse Emre'nin gönderilmesinde "teknik masal" aramasın. Yabancı imecesi arasın!
Başka hesaplar arasın.

İki sezondur yan gelip yatan Krasiç, Portekizlinin sezon başı hikayelerinde hayat bulmuş olabilir.
Ama Emre Belözoğlu'nun sakat sakat o formayı giymek için çabalayan resimleri, bu kadar kolay nasıl yakılır?
Bunun cevabını yabancıları koruma altına alan Portekizli beyefendiye değil.
Her şeyden haberi olup da, "meseleye yabancı" duranlara sormak gerekir.

Emre'nin Fenerbahçe'ye yakışmadığı gerçeğine gelince.
Evet, Emre'nin yanlışları çoktu.
Ama Emre her zaman formasının içine Fenerbahçeli yanını soktu.
Takımı için kavga verdi.
Liderlikse liderlik, işçilikse işçilik.
Futbol dışı çirkinlikleri oldu mu?
Evet, hem de çok!
Ama insanlık dışı eylemleri olmadı.
Hiçbir zaman rakibini sakat bırakmak için tekme atmadı Yani asla bir Melo değildi.
Emenike hiç değildi.
Bu kulüpte Emenike'yi yaşatmak için verilen mücadele, Fenerbahçe tarihinin kara yazısıdır.
Emenike'nin bırakıldığı bir kulüpte, Emre'nin gönderilmesinde kimse "zarafet devrimi" de aramasın.
Emenike'ye hâlâ o formayı giydireceklerse eğer. Çıkardığı formasını da müzeye koysunlar!

Emre'ye gelince.
Yanlışlarını doğruların gibi saklayıp büyüttüğün için.
Saha dışında dünya iyisi bir adam olup, saha içinde kendini kaybettiğin için.
Futbola bir özür borcun var.
Ama bu ülkenin futboluna verdiğin hizmetler için.
Fenerbahçeli Emre olarak futbolu bırakma şansını elinden alanlara hiç sitem etmediğin için.
Ve tarihe geçtiğin için.
Hâlâ futboldan alacakların da var.
Sevgili Emre!
Lütfen kendini kaybettiğin sahnelerin adamı olmaktan çık artık.
Burnundan solumayı bırak.
Son sezonunda hangi takımda oynarsan oyna, futbola da gülümseyen bir yüzle bak, rakiplerine de.
Çünkü hayat bir masaldan ibaret.
O masalın bireyi olmak da her şeye bedel.

Vefasızlığı içinde saklı teşekkür
mektuplarına inat!