Hükümsüz!

Hiç bu kadar çirkin olmamıştı futbolumuz.
Hiç bu kadar ikiyüzlü ve zorba!

***
Gerçek sportmenlik 1980'den önceydi.
Televizyonlar, 12 Eylül'den sonra bu ülkenin gördüğü en büyük darbedir.
Dün yoksulluk semalarında bayrak gibi dalgalanan bir resmi vardı futbol sevgisinin.
Bugün ana avrat sövenlerin, ayağa düşmüş nefretine dönüştü.
Her şey birbirine vidalı.
Ve hiçbir şey sebepsiz değil.

***
Aklıma hep Mustafa Denizli geliyor. Milli takım teknik direktörüyken, sorduğum soruyu hatırlıyorum. "Milli takıma seçilen futbolcuların hal ve gidişinin pekiyi olması gerekmez mi?"
Cevap: "Ben ahlak bekçisi değilim, burası da okul değil!"
Teknik adamlar aynı zamanda ahlak bekçisi olabilseydi, çok şey değişirdi.
Onlar paranın ve popülerliğin bekçiliğini seçtiler.
Düşünüyorum da… Televizyonlar böyle adamları boşuna sevmedi!

***
Emre Belözoğlu'na bakın, finali berbat oldu da, onu bugünlere getiren gerçeklerin hissedarları ne oldu?
Zedelenen insanlığın tek suçlusu Emre mi?
Onun arkasında duranlar öne çıksın desek, kimi görebiliriz? Delikanlılık fuzuli bir eylemdir artık. Geçiniz!

***
Herkes kendisinde olmayanı başkasında arıyor.
Adaleti de, sportmenliği de.
Galatasaraylı Melo'ya bakın.
Ruhunu simgeleyen hayvan Pitpull.
Adam böyle bir ruhu dışa vurmaktan keyif alıyor.
Bir hayvanı ruhuna bu kadar sindiren biri, insanlığa ancak mülteci olur.
Böylesine bir ruha sahip olan birinin, arkadaşını odaya kilitleyip dövmekten keyif almadığını mı sanıyorsunuz yoksa?

***
Dünyanın her ülkesinde, böyle adamların eylemlerinden sonra kulüpleriyle ilişkileri derhal kesilir.
Bizde ihtiyaç halinde her türlü çirkinliğin sebebine sonuç bulunur. "Devam Melo!"

***
Colin Kazım denen adam ülkenin iki güzide kulübünde forma giydi.
Azılı köpeğinin önüne süt kuzularını atıp seyreden adam.
Bu haber ortaya çıktıktan sonra, Fenerbahçe Kulübü ne yaptı? Hiçbir şey.
Galatasaray bu zalim ruhu gururla transfer etti.
Böyle birine milli takım forması bile giydirildi.
Kim gocundu?

***
Quaresma'ya bakın.
Ondaki laçka ruh, Beşiktaş'ı teslim aldı. Sportmenliği dağa kaldırıyor da, ne oluyor?
Yine el üstünde.

***
Nefretin ve şiddetin bulduğu zemin, dönemin gazetecilik, yöneticilik ve taraftarlık sisteminin eseridir.
Birbirine böylesine sarılan bir futbol toplumunu kimse ayıramaz.
O yüzden bu yazının bir ofsayt pozisyonu kadar hükmü yoktur.