Şampiyonluğun cennet bahçesi
- Hakkı Yalçın Yazıları
- 23 Mayıs 2011, 00:27:07
Kim demiş dağlar yeşil diye.
Dün gece sarı lacivertti.
Onlar yıldızları yere indirip göğsüne takan futbolcular topluluğu.
Onlar maçın bitiminde zamanın dışına çıkan heykeller.
Şampiyonluğun cennet bahçesi.
Şampiyonluğun büyüsü ligin ikinci yarısındaki 17 maçta 16 galibiyettir.
Şampiyonluğun büyüsü Alex de Souza'nın yaptığı serenat.
Bütün futbolcuların döktüğü ter, verdiği mücadeledir.
Hepsine helal olsun.
Sivasspor'un tatlı sert direnişine karşılık, Fenerbahçe için avantajlarını kullanma becerisi, geçen yıldan kalan acı bir tecrübenin bedeliydi.
Son haftaya lider giriyorsan.
Yediğinden daha çok atacaksın.
Fenerbahçe dün gece öyle yaptı. Ama futbolcuların gözlerini bağlasanız, onlar yine kazanırdı.
Maçın başlangıcında sahada gücünü nerede nasıl kullanacağını benimsemiş bir takımın iştahı vardı.
Sahanın her yerinde baskı.
Rakip kale önünde pozisyon zenginliği. "Bunların yürekleri şampiyonluğa düğümlenmiş" dedim.
Santos'un attığı golü, "fünyesi çekilmiş şampiyonluğun ilk işareti" saydım.
Ama bu golün bendeki bileti iki kişilik. Alex'in asisti de ustacaydı çünkü.
Ama Sivasspor'un golünde Fenerbahçeli savunmasının "dondurulmuş görüntüsü" çok garip geldi bana.
Bu golün getirdiği bir tedirginlik de, Fenerbahçe takımında sahaya yansıdı. "Bir intihar üçlemesi olabilir mi?" dedi, yanımdaki arkadaşım. Geçen yılı hatırlatıp. "Yok" dedim,"şampiyonluk heves değil, tutkudur."
Maçın 30. Daktikasında Alex'in kalecinin yüzüne çarpan bir vuruşu var.
Bir dakika sonra da Stoch'un hazırlayıp, Niang'ın önüne getirdiği ve Niang'ın kocaman kale yerine, dışarı attığı bir vuruş.
Ve ardından Alex'in kaleciyi çalımlayıp, dışarı attığı bir başka vuruş.
Pozisyonların bu kadar kolay harcanması biraz beceriksizlik ama. "Tarih yazmaya giden bir takıma talih de gerekiyor" dedim.
Talih denince akla gelen ilk isim Selçuk Şahin… Kaleci Korcan'ın talihsizliğine inat, beklenen gole imzasını attı.
İlk yarıda Fenerbahçe adına pozisyonlara baktım da, maçtan önce tasarlanıp, sahada hayata geçirilen pozisyonlar.
Sivasspor'a baktım. Varoluş kapasitesi belli ama yokoluş nedenlerini Fenerbahçe üretti.
İkinci yarı Alex'in serenadıyla başladı… Onun harika golünü, yine yaldızlı bir çerçeveye koydum.
Bu golden sonra rahatlayan Fenerbahçe'de Emre'nin oyuna katkısına bir artı koydum.
Sivaslı Erman'ın attığı golde "Ay buluta girdi" dedim. Bir dakika sonraki Yobo'nun golüyle"ay buluttan çıktı."
Fenerbahçeli futbolcuların mücadelesini "Bu enerji, ligin ikinci yarısında şampiyonluğa biriktirilen enerji" dedim.
Selamlayarak onayladım. Maçın sonunda şampiyonu herkes selamladı.
Bu takım liderliği ele geçirdikten sonra esas duruşunu bozmadı.
Ta ki, şampiyon olana kadar.
Onlar dün gece liderliği şampiyonluğa.
Şampiyonluğu aşka taşıdılar.
Aşkı da göğüslerinin sol yanında taşıyorlar. "Şampiyon Fenerbahçe…"
Dün gece sarı lacivertti.
Onlar yıldızları yere indirip göğsüne takan futbolcular topluluğu.
Onlar maçın bitiminde zamanın dışına çıkan heykeller.
Şampiyonluğun cennet bahçesi.
Şampiyonluğun büyüsü ligin ikinci yarısındaki 17 maçta 16 galibiyettir.
Şampiyonluğun büyüsü Alex de Souza'nın yaptığı serenat.
Bütün futbolcuların döktüğü ter, verdiği mücadeledir.
Hepsine helal olsun.
Sivasspor'un tatlı sert direnişine karşılık, Fenerbahçe için avantajlarını kullanma becerisi, geçen yıldan kalan acı bir tecrübenin bedeliydi.
Son haftaya lider giriyorsan.
Yediğinden daha çok atacaksın.
Fenerbahçe dün gece öyle yaptı. Ama futbolcuların gözlerini bağlasanız, onlar yine kazanırdı.
Maçın başlangıcında sahada gücünü nerede nasıl kullanacağını benimsemiş bir takımın iştahı vardı.
Sahanın her yerinde baskı.
Rakip kale önünde pozisyon zenginliği. "Bunların yürekleri şampiyonluğa düğümlenmiş" dedim.
Santos'un attığı golü, "fünyesi çekilmiş şampiyonluğun ilk işareti" saydım.
Ama bu golün bendeki bileti iki kişilik. Alex'in asisti de ustacaydı çünkü.
Ama Sivasspor'un golünde Fenerbahçeli savunmasının "dondurulmuş görüntüsü" çok garip geldi bana.
Bu golün getirdiği bir tedirginlik de, Fenerbahçe takımında sahaya yansıdı. "Bir intihar üçlemesi olabilir mi?" dedi, yanımdaki arkadaşım. Geçen yılı hatırlatıp. "Yok" dedim,"şampiyonluk heves değil, tutkudur."
Maçın 30. Daktikasında Alex'in kalecinin yüzüne çarpan bir vuruşu var.
Bir dakika sonra da Stoch'un hazırlayıp, Niang'ın önüne getirdiği ve Niang'ın kocaman kale yerine, dışarı attığı bir vuruş.
Ve ardından Alex'in kaleciyi çalımlayıp, dışarı attığı bir başka vuruş.
Pozisyonların bu kadar kolay harcanması biraz beceriksizlik ama. "Tarih yazmaya giden bir takıma talih de gerekiyor" dedim.
Talih denince akla gelen ilk isim Selçuk Şahin… Kaleci Korcan'ın talihsizliğine inat, beklenen gole imzasını attı.
İlk yarıda Fenerbahçe adına pozisyonlara baktım da, maçtan önce tasarlanıp, sahada hayata geçirilen pozisyonlar.
Sivasspor'a baktım. Varoluş kapasitesi belli ama yokoluş nedenlerini Fenerbahçe üretti.
İkinci yarı Alex'in serenadıyla başladı… Onun harika golünü, yine yaldızlı bir çerçeveye koydum.
Bu golden sonra rahatlayan Fenerbahçe'de Emre'nin oyuna katkısına bir artı koydum.
Sivaslı Erman'ın attığı golde "Ay buluta girdi" dedim. Bir dakika sonraki Yobo'nun golüyle"ay buluttan çıktı."
Fenerbahçeli futbolcuların mücadelesini "Bu enerji, ligin ikinci yarısında şampiyonluğa biriktirilen enerji" dedim.
Selamlayarak onayladım. Maçın sonunda şampiyonu herkes selamladı.
Bu takım liderliği ele geçirdikten sonra esas duruşunu bozmadı.
Ta ki, şampiyon olana kadar.
Onlar dün gece liderliği şampiyonluğa.
Şampiyonluğu aşka taşıdılar.
Aşkı da göğüslerinin sol yanında taşıyorlar. "Şampiyon Fenerbahçe…"