Çıkmadık can

Heyecan son raddeye dayandı artık, tribündeki taraftar kadar heyecanlı sahadaki oyuncu, kulübedeki teknik adam. Her birinde hissediliyor, bir kazaya uğramasak tedirginliği. Kafalar rahat olamıyor ki ayakları rahatlatabilsin de şık oyunlar konsun ortaya. Genç kalecisi hariç sağlam bir kadro ile başlayan ev sahibi işi sıkı tutacağını baştan belli etti. Son 3 maçta 3'er gol atan takıma karşı gel de cesur oyna. Trabzon da bir ayağı geride oynadı hep.
En önemli hamlecisi Jaja üzerindendi pozisyon hesapları.
Lakin Jaja işte, bir var bir yok. Geride Glowacki, onun önünde de Colman ile Selçuk çalışıp kazandı; Jaja harcadı ilk yarı boyunca. Pawel'in ise ne fiziği yeterliydi ne hızı.
Duran toptan gelen gol büyük nimetti bu durumda. Aslında Burak ve Umut başka pozisyonlar da buldular ama fark açılmadı.
Umut'un canı çıkıyordu
İkinci yarı oyun evsahibinin kontrolündeydi. Jaja'nın yorduğu (!) Trabzon orta sahası açık veriyor, sağda Serkan hücum hevesini abartınca rakip burayı kullanıyordu; üstelik de sağ stoper sarı kartla oynarken.
Soldaki Egemen ise içe, stopere kayınca açıkları kapatmaya çalışan Umut'un canı çıkıyordu. Güneş müdahale etti etmesine ama oyuncuları o kadar tedirgindi ki, pek bir düzelme olmadı. Serkan'ı da bir uyaran çıkmadı.
Uzun bir topla klasik bir Trabzon golü gelecekti de skor rahatlayacaktı; ama gelmedi.
Haliyle Buca baskısı giderek arttı.
Alanzinho bile çare olamadı.
Yine tek farklı bir galibiyet derken, ligin yeni golcüsü Abdülkadir çıktı ortaya.
İlginçtir, bu kez Serkan sağ stoperde, Giray ise kayıplardaydı. Ama o Trabzon'un santra golleri yok mu!
Sahayı diklemesine en çok koşan Umut'tu bu kez sahnedeki. Tipik bir Burak golü bıraktı filelere, takımı umudunu son iki haftaya taşıyabilsin diye.