Sen temiz kal
- Hakan Kulaçoğlu Yazıları
- 11 Mart 2011, 01:11:04, Güncelleme: 11 Mart 2011, 03:26:49
Bir tarafta kendi halinde, kaynakları belirli, medya desteği sınırlı, sadece sahada mücadele veren, geleneği bu olan bir kulüp var; diğer tarafta "Şampiyonluğa ulaşmak için her yol mübahtır" diyen bir zihniyet.
Bu bizim futbolu takip ettiğimiz 40 yılda defalarca tekrarlandı, ispatlandı. 1996 sendromu da böyle geldi, Cem Papila faciası da böyle yaşandı. Bir tarafta "Trabzonspor'un tekrar şampiyon olması elbette önemlidir, ama daha önemlisi Türk futbolu için hep iyi örnek olmasıdır" diyen aydın yazarlar, diğer tarafta zaman zaman "Trabzonspor ligden atılmalı" gibi şizoid çıkışları olan ama bir kulübün desteği ile medyanın her boyutunda geniş yer alabilen tuhaf vatandaşlar.
Bir milli maçı bile, sırf Trabzon'da oynandı diye arka sayfalara atıp ana spor sayfalarını sarıya boyayan sorumlular ve onların örgütünün taraflı açıklaması.
Buraya kadarı, futbol medyasının geleneksel yüzüdür. Herkes çok şey biliyor, az kişi açıkça seslendirebiliyor. Gelelim Trabzonspor cephesine. Şenol Güneş'in dönüşünden sonra hem sahada hem de felsefede büyük bir değişim yaşayan, özlenen örnek olma vasfına tekrar kavuşan bir kurum.
Güneş'in içten ve isabetli mesajları sayesinde kazanılan büyük bir sempati.
Türkiye'de futbol bu!
Lakin buna karşılık sürekli ve "1. Tekil Şahıs" konuşan bir başkan. Yirmi yedi yıl sonra çok yaklaşılan şampiyonluk için isabetli takviyeler ve önlemler yerine koca devre arasını kutlama ziyaretleriyle geçiren bir kurum amiri. Anlaşılmaz bir şımarıklık, ukalalık. Aziz Yıldırım kadar antipatik olabilmek için büyük bir çaba.
Kavgaya, gürültüye, heyecana kapılıp değerlendirmelerimizin değerini düşürmeyelim. Trabzonspor'un şampiyonluk yolunda nasıl engellendiği zaten bir vakıadır. Ancak bu çarpık düzende Trabzonsporlulara düşen, tüm görünür ve görünmez, dile getirilebilir veya getirilemez engellere rağmen hedefe ulaşmaya çalışmaktır. Ulaşamazsa da üzülmemektir. Zira Türkiye'de futbol budur; dürüst ve temiz değildir, bu nedenle de çok dert edilecek bir mesele değildir.
Trabzonspor'a, onun teknik heyetine, sporcularına, taraftarına düşen, ne olursa olsun seviyeyi korumak ve kendi temizliğine, samimiyetine yakışanı yapmaktır. Trabzonspor, Güneş'in de dediği gibi sadece sahada mücadele etmektedir ve başka seçeneği de yoktur. Bu mücadele ona hangi dereceyi getirirse en iyi ve değerli derece kesinlikle odur.
Bu bizim futbolu takip ettiğimiz 40 yılda defalarca tekrarlandı, ispatlandı. 1996 sendromu da böyle geldi, Cem Papila faciası da böyle yaşandı. Bir tarafta "Trabzonspor'un tekrar şampiyon olması elbette önemlidir, ama daha önemlisi Türk futbolu için hep iyi örnek olmasıdır" diyen aydın yazarlar, diğer tarafta zaman zaman "Trabzonspor ligden atılmalı" gibi şizoid çıkışları olan ama bir kulübün desteği ile medyanın her boyutunda geniş yer alabilen tuhaf vatandaşlar.
Bir milli maçı bile, sırf Trabzon'da oynandı diye arka sayfalara atıp ana spor sayfalarını sarıya boyayan sorumlular ve onların örgütünün taraflı açıklaması.
Buraya kadarı, futbol medyasının geleneksel yüzüdür. Herkes çok şey biliyor, az kişi açıkça seslendirebiliyor. Gelelim Trabzonspor cephesine. Şenol Güneş'in dönüşünden sonra hem sahada hem de felsefede büyük bir değişim yaşayan, özlenen örnek olma vasfına tekrar kavuşan bir kurum.
Güneş'in içten ve isabetli mesajları sayesinde kazanılan büyük bir sempati.
Türkiye'de futbol bu!
Lakin buna karşılık sürekli ve "1. Tekil Şahıs" konuşan bir başkan. Yirmi yedi yıl sonra çok yaklaşılan şampiyonluk için isabetli takviyeler ve önlemler yerine koca devre arasını kutlama ziyaretleriyle geçiren bir kurum amiri. Anlaşılmaz bir şımarıklık, ukalalık. Aziz Yıldırım kadar antipatik olabilmek için büyük bir çaba.
Kavgaya, gürültüye, heyecana kapılıp değerlendirmelerimizin değerini düşürmeyelim. Trabzonspor'un şampiyonluk yolunda nasıl engellendiği zaten bir vakıadır. Ancak bu çarpık düzende Trabzonsporlulara düşen, tüm görünür ve görünmez, dile getirilebilir veya getirilemez engellere rağmen hedefe ulaşmaya çalışmaktır. Ulaşamazsa da üzülmemektir. Zira Türkiye'de futbol budur; dürüst ve temiz değildir, bu nedenle de çok dert edilecek bir mesele değildir.
Trabzonspor'a, onun teknik heyetine, sporcularına, taraftarına düşen, ne olursa olsun seviyeyi korumak ve kendi temizliğine, samimiyetine yakışanı yapmaktır. Trabzonspor, Güneş'in de dediği gibi sadece sahada mücadele etmektedir ve başka seçeneği de yoktur. Bu mücadele ona hangi dereceyi getirirse en iyi ve değerli derece kesinlikle odur.