Bu kez kazasız

Trabzonspor ligin "devre arasındaki üçüncü hazırlık maçında" diyecektik neredeyse, oyunun kalitesine bakıp. Antep Belediye karşısında kazaya uğrayıp çok önemli puanlar kaybeden son kupa şampiyonu, konsantre olması zor bir randevudan karizması hafif yara alsa da avantajla dönmeyi başardı.
Aslında oyunun ilk bölümünde istediğini sahaya yansıtan bir Trabzon vardı; ama orta sahanın yetersizliği bu görüntünün genele yayılmasını engelledi.
Bir kez daha gördük ki, bu kulübeden orta sahaya iyi bir alternatif aramak beyhude uğraş ve vakit kaybı. Barış Ataş'ın yetenekleri kısıtlı, temel futbol bilgisi eksik. Sezer Badur ise bazı meziyetleri olsa da çıkış yapmamakta direnmekte. Oyuna iyi başlamasına ve bordo-mavili takımın tipik asistlerinden birini yapmasına rağmen kabuğunu kıramadı, saklandı, özensiz paslar attı. Ceyhun ise bildiğiniz gibi; hiçbir gelişme olmadığı gibi gerileme belirgin.
İkinci yarının hakimiydi
Dün Trabzon'un yine işleyen yanı, orta sahadan stoperlerin arkasına atılan hızlı toplara iki forvetin koşularıydı. Özellikle Burak böyle çok pozisyon buldu, ancak çok azını atabildi.
O kadar kaçırdı ki, çok uygun olduğu son pozisyonda, günün Engin'le birlikte silik yıldızı Umut'a asist yapmak zorunda kaldı.
Şekerspor ise ikinci yarıda sahanın hakimiydi. Yorulmak bilmeden oyunu ısrarla kanatlara taşıdılar.
Önce Tayfun'u düşürdüler, Serkan takviyesinden sonra da Ferhat'ın üzerine çalıştılar. Giray ve Glowacki'nin birbirine uzak oyunundan daha çok yararlanabilirlerdi.
Yine de izleyenlerin Trabzon'un net pozisyonlarına bakıp "Çok fark olurdu" demesine izin vermeyip, puanı kaçırmış takım olarak terk ettiler sahayı.