Şenol ile Aykut
- Hakan Kulaçoğlu Yazıları
- 23 Aralık 2010, 21:19:13
Lüzumsuz bir polemik oldu Şenol Güneş ile Aykut Kocaman arasında. Futbolumuzun gerek oyunculuk gerekse teknik adamlık dönemlerinde hep örnek olmuş iki değerini bu pozisyon alımında görmek hoş değil.
Hadisenin birinci derece sorumlusu Aykut Kocaman elbette.
Geçen sezon şampiyonluğu kıl payı kaçırmış bir takıma yapılan onca takviyeye rağmen işler kötü gidince bunalmış olmak gibi bir beşeri mazereti olsa da, haksız Aykut hoca.
Ancak Şenol hocanın da işi bu kadar uzatmasına gerek yoktu. Bir kez yanıt vermişken ikinci basın toplantısında aynı konuya daha uzun girerek kişiselleştirmesi de bir yorgunluk belirtisi herhalde. Rakibinden "Aykut" diye söz etmesini ise hiç şık bulmadık doğrusu.
O Şenol Güneş ki, Milli Takım görevi sırasında bazı yazarlarca hep ön adı ile "Şenol" şeklinde anılarak minimize edilmeye çalışılmıştı.
Şimdi kendisinin aynı dili meslektaşı için kullanması doğru değil.
Temelde "3 penaltı" çıkışı belli bazı kulüplerin sahada geri kaldıkları dönemlerde kullandıkları bir argümanın varyetesidir.
Zaten Güneş de, oyuncularına ve camiasına, bizi polemiğe çekerek geri düşürmeye çalışacaklar uyarısı ile hem yanıtını çok net vermiş, hem de önlemini almıştır.
Konuyu uzatmak sadece karşı tarafın değil, kendi tarafının da sinirini gerecektir.
Uzatmaması gerekirdi
Dedik ya Kocaman'ın belki farkında olmadan yaptığı, bazı kulüplerin geleneksel taktik anlayışını yansıtıyor: Kendisinin çok önündeki rakibini tartışmaya, polemik içine çekerek yarışın sinir katsayısını yükseltmek ve hataya zorlamak. Benzer oyunları 1995 kasımından itibaren Parreria ve Ali Şen ile onun medyadaki uzantıları çok iyi yapmışlar ve başarılı da olmuşlardı.
Ne kadar ilginçtir ki, o şampiyonluktan sonra akıllarda en iyi kalan Fenerbahçeli, meslektaşları için sarf ettiği çok şık ve hüzünlü cümleler ile Aykut Kocaman'dı.
Şimdi o Aykut Kocaman'ın atlamaması gereken nokta futbol kamuoyunun bu kez onu genelde haksız bulması ve başarısızlığına kılıf arama arayışı içinde görmesidir.
Kocaman'ın mesleki becerisini ve disiplinini en üst düzeyde sergilemek ve alacağı sonucu kabullenmek dışında yapacağı her hamle, "kendi deyimiyle" kendisine karşı biriken sempatiyi zayıflatacaktır.
Şenol Güneş'inde bu işi uzatmasına gerek yok. Zira ne o, ne Kocaman ne de onlara sevgi ve saygı besleyen futbolseverler bu sevimsizliğe layık değil.
Üstelik, Güneş'in elinde yükselecek tansiyonu kaldıracak, birkaç hafta sonra Kadıköy'de bu baskıdan etkilenmeyecek derecede deneyimli bir kadro da yok.
Hepsi bir yana, ilk hatayı o yapmış olsa da Aykut Kocaman'ı en iyi anlaması ve desteklemesi gereken kişi yine Şenol Güneş. Ve en iyi o biliyor ki, tüm kupalar, şampiyonluklar geçici. Bugüne kadar kalıcı olan ve hep öyle kalması gereken ise futbol kamuoyu gözündeki örnek adamlıkları.
Hadisenin birinci derece sorumlusu Aykut Kocaman elbette.
Geçen sezon şampiyonluğu kıl payı kaçırmış bir takıma yapılan onca takviyeye rağmen işler kötü gidince bunalmış olmak gibi bir beşeri mazereti olsa da, haksız Aykut hoca.
Ancak Şenol hocanın da işi bu kadar uzatmasına gerek yoktu. Bir kez yanıt vermişken ikinci basın toplantısında aynı konuya daha uzun girerek kişiselleştirmesi de bir yorgunluk belirtisi herhalde. Rakibinden "Aykut" diye söz etmesini ise hiç şık bulmadık doğrusu.
O Şenol Güneş ki, Milli Takım görevi sırasında bazı yazarlarca hep ön adı ile "Şenol" şeklinde anılarak minimize edilmeye çalışılmıştı.
Şimdi kendisinin aynı dili meslektaşı için kullanması doğru değil.
Temelde "3 penaltı" çıkışı belli bazı kulüplerin sahada geri kaldıkları dönemlerde kullandıkları bir argümanın varyetesidir.
Zaten Güneş de, oyuncularına ve camiasına, bizi polemiğe çekerek geri düşürmeye çalışacaklar uyarısı ile hem yanıtını çok net vermiş, hem de önlemini almıştır.
Konuyu uzatmak sadece karşı tarafın değil, kendi tarafının da sinirini gerecektir.
Uzatmaması gerekirdi
Dedik ya Kocaman'ın belki farkında olmadan yaptığı, bazı kulüplerin geleneksel taktik anlayışını yansıtıyor: Kendisinin çok önündeki rakibini tartışmaya, polemik içine çekerek yarışın sinir katsayısını yükseltmek ve hataya zorlamak. Benzer oyunları 1995 kasımından itibaren Parreria ve Ali Şen ile onun medyadaki uzantıları çok iyi yapmışlar ve başarılı da olmuşlardı.
Ne kadar ilginçtir ki, o şampiyonluktan sonra akıllarda en iyi kalan Fenerbahçeli, meslektaşları için sarf ettiği çok şık ve hüzünlü cümleler ile Aykut Kocaman'dı.
Şimdi o Aykut Kocaman'ın atlamaması gereken nokta futbol kamuoyunun bu kez onu genelde haksız bulması ve başarısızlığına kılıf arama arayışı içinde görmesidir.
Kocaman'ın mesleki becerisini ve disiplinini en üst düzeyde sergilemek ve alacağı sonucu kabullenmek dışında yapacağı her hamle, "kendi deyimiyle" kendisine karşı biriken sempatiyi zayıflatacaktır.
Şenol Güneş'inde bu işi uzatmasına gerek yok. Zira ne o, ne Kocaman ne de onlara sevgi ve saygı besleyen futbolseverler bu sevimsizliğe layık değil.
Üstelik, Güneş'in elinde yükselecek tansiyonu kaldıracak, birkaç hafta sonra Kadıköy'de bu baskıdan etkilenmeyecek derecede deneyimli bir kadro da yok.
Hepsi bir yana, ilk hatayı o yapmış olsa da Aykut Kocaman'ı en iyi anlaması ve desteklemesi gereken kişi yine Şenol Güneş. Ve en iyi o biliyor ki, tüm kupalar, şampiyonluklar geçici. Bugüne kadar kalıcı olan ve hep öyle kalması gereken ise futbol kamuoyu gözündeki örnek adamlıkları.