Ayarlar bozulmuş

Nasıl başardılar bilmiyorum ama hatasız olması gerekenlerin, en kötü oynamayı seçtikleri geceydi. Rangers'ın attığı gollerin tamamı bireysel yanlışlardan geldi. Szymanski'nin verimsizliği neredeyse rakibi bir kişi fazla oynatır oldu. İkinci golde genç Yusuf ofsaytı bozdu, Cerny'i kimse kovalamadı.
Sayılmayanlar da var, evlere şenlik.
Mourinho'nun maç öncesindeki analizi de sahayı tarif ediyor. "İyi savunma yapıyorlar, iyi kontraya çıkıyorlar. Ben bugünden daha çok tedirginim, rövanştan korkmuyorum" dedi. Maçı saatler önce oynamış sanki.
Herkes Fred'in eksikliğindeki orta sahayı konuşuyor ama Mert Müldür'ün de "patinaj" yaptığı, Kostic'in tek başına ofansif hamleleri yüklendiği de ortada. Çok umutlar vardı maçtan, Fenerbahçe takımı geçmişin rahatlığında "ceza" ödüyordu.
İskoçlar hem bireysel beceriyi, hem oyun aklını, hem de koşu kalitesini getirdiler sahaya.
Fenerbahçe'nin ikinci yarı hamlelerinde ise mantık aramak manasız hale geldi. Talisca ile dörtlü, Maximin ile de beşli forvete döndüler.
Amrabat, defans bağlantısında tek başına, diğerleri rakip ceza alanı önünde kalabalığın arasında.
Tek görev vardı, topu yerden veya havadan bu bölgeye getirmek.
Plan kaos olunca, hamlelerden verim almak da sahadakilerin bireysel performansına kaldı. 2-1'den dönmek adına içeriye kulübedeki tüm ofansifleri atmak, "Plan felsefenin önünde olmalı" diyen bir teknik adamı, yani Mourinho'yu açıklamıyor. Kendini inkar ederek, "Taktik-maktik yok" kararı alması aslında bir vazgeçiş.
Arkasındaki binden fazla maçın hangisini böyle oynadı acaba?
Gecenin tek iyi notu oyuncuların da tribünlerin de skoru kabul etmeyip, neleri varsa ortaya koymaları...
Tribünlerin skora rağmen bu çabayı görüp, maça asılmaları. Dediğimiz gibi geçen haftalar, seri galibiyetler, bazılarının ayarlarını bozmuş... Belki kendilerine gelirler.