Vay arkadaş!

Artık "zor maç" kalmadı; "kazanılacak maç" haline geldi ortam. Antalyaspor'un "onurlu" direnişine "şapka" çıkartarak, Fenerbahçe'nin gerekeni yaptığı 100 dakika izledik. İsmail Kartal baştan sona müthiş yönetti. Cengiz tercihinin ne kadar doğru olduğunu tabelada gördük. Antalyaspor'un bunalttığı anlarda Bonucci hamlesi akıl dolu. Şampiyonluk yarışında artık kaybetmeden gitmek anlamlı. Çünkü ilk puan kaybeden, muhtemelen şampiyonluğu da verecek. Çünkü öyle bir ortam oluştu ki, kazanılan maçtan sonra bile hakeme çatan, "önümüz kesiliyor' diyenler var. Bunun anlamı şu; "Takdir hakkınızı bizim için kullanmazsanız, sizi hedef yaparız"…

Yani; Jesus geçen sene "şampiyonluk sahada kazanılmıyor" dediğinde, iki deplasmanı kazanarak geçen rakibini işaret etmişti. O rakip şimdi işler zora girdiğinde kuralın başındakilerin kendileri lehine karar vermesi için baskı oluşturuyor. Güne gelirsek; Fenerbahçe iyi gününde değildi. Fred'in olmadığı maçlardaki etkin ve etkili oyun özelliğini tekrarladı. Yine baskılı oynamak istedi ama pozisyon kısmına geldikleri zaman elleri – ayakları dolaştı. Dzeko her şeyini ortaya koysa da 10 kişi oynattı takımı. Sergen Yalçın, Fenerbahçe'nin beklerini hücuma sokmadı, topu merkeze yönlendirmek istedi, bu bölgede baskısını da sert yaparak kontrolü rakibe vermedi. Doğru stratejiyi uyguladı ve istediğini elde etti. Sonrasındaki Fenerbahçe'nin defansif direnci, çok aradığı o gole izin vermedi. Bonucci hamlesi, Kartal'ın kompleksiz ve objektif bakış açısını yansıtıyor. Bonucci pası attı, Batshuayi ikinci golü attı. Bu da "aklın" hediyesi.