Pazartesi sendromu!

HAFTALIK maç programlarına cuma günü maç konulmasını kabullenmekte zorlanmadık. Çünkü arkasında koskocaiki gün, hafta sonu var. Keyifli kahvaltılar, güzel programlar herkes için bir istirahat söz konusu. Ya hafta başı, pazartesi gününe konulan maçlar... Herkes için kabus! Süper Lig veya Bank Asya 1. Lig fark etmiyor. Eller ayaklar dolaşıyor, herkesin rutin programı aksıyor, işler arapsaçı. Rutinden kastım şu: Televizyon programları, gazetelerin haber akışı ve her güne özel yapılan sayfa düzeni. Siz oturduğunuz yerden "Bir maçtan ne çıkar!" diyorsunuz ama durum sandığınız gibi olmuyor. Her şey allak bullak yani! Arada bir köyün delisi(!) olmakta fayda var. Olsun ben yazayım, söyleyeyim, sporun ve sporseverin tercümanıolayım... Siz kulağınızın üstüne yatın mirim! Statlar sporseversiz olursa, öğrencisiz okul misali yavan kalmaz mı? Yetkili konumdasınız, bir araştırma yapmak, bir alo demek çok mu zor. Pazartesi maçlarını ilgili tüm kesimlere sorun, kimse isteyecek mi! Ama birileri "Ben yaptım oldu!" demek, inat etmek istiyor. Tepkilere gözlerini kapatmakla bu işler olmaz. Şimdi biraz konunun teferruatını konuşursak... Pazartesi malum hafta başı olduğu için işbaşı günü. Koşturmaca, yoğunluk ve yorgun bir bedenle "Çok keyifliyim, haydi maça gidelim" demek mümkün değil. Ertesi günü iş var, okul var, sınav var, randevular, yolculuklar gırla yapılacak iş var. Pazar günü oynansa 20 bin kişi ile yapacağınız maç pazartesi yüzlerle ifade edilen sayılarla oynanacak. Sahadaki futbolcu, kulübedeki hoca, tribünde ödeyeceği primleri düşünen bir başkan olsanız bu maçı ister misiniz? "Hayır, hayır, hayır!"