İşler karışık

Uzun süredir tartışılan Galatasaray teknik heyeti ve yönetimin futbol politikası, takımın özellikle Avrupa platformundan erken ayrılış ve Süper Lig'deki kayıplardan sonra daha siyasi bir boyuta geldi. Frank Rijkaard ve arkadaşlarının başarısız sonuçlardan sonra sürekli bahaneler ortaya koyması, münferit oyuncuların hedef gösterilmesi, devam eden ve her gün yenileri ortaya çıkan sakatlık sendromları, gündemi işgal eden ve eleştirilen konular. Basında hemen alternatif hoca adayları arz-ı endam etmeye başladı bile. Bu manzaranın tamamı futbolcuları negatif olarak etkileyecektir. Aslında çok fazla saygı ve sevgi alışverişi olmadığı belli olan hoca-oyuncu ilişkisinde dahi muhtemel belirsizlik kafaların karışması demektir.
İstikrarın önemi...
Başkan Adnan Polat, dün verdiği demeçte F.Bahçe maçına Rijkaard ile çıkacağız demiştir. Bu söylemin açılımı gayet de basit. A.Gücü ve F.Bahçe maçlarından sonra da bu başarısız tablo devam ederse müdahale ederiz denmiştir. Yani şu anda değişik senaryolar için değişik çözüm planlarımız var denmiştir. İsmi sıkça Liverpoolile geçmeye başlanan Rijkaard için bu bir sorun değildir. Belki de daha oturmuş, daha profesyonel batı Avrupa takımları kendisi için daha idealdir. Sorunun daha önemlisi, Galatasaray'ın son 5 senede yaşadığı aşırı dinamik teknik direktör trafiğidir. Büyük futbol kulüplerini büyük yapan takım olma ve bunu koruma özelliğidir. Takım olma hüviyeti iskeletin istikrarından kaynaklanır. Özellikle yabancıların adaptasyon süreçleri son derece hassastır. Kendini yalnız hisseden genç yabancılar, otizm sendromuna kolayca girebilirler. Takımın omurgasındaısrar edip her yıl 1-2 oyuncu ile ince ayar doğrusudur işin. Bütün bu hatalar G.Saray kamuoyunda dillendirilmektedir. Bu tip karmaşa ortamında krizi yönetmeyi de iyi bilmek, işleri doğruya götürür.