REHA KAPSAL - SİS...
Alanya galibiyeti sonrası hedef güncellemesi ve lig ikinciliği için direkt rakibi olan Konyaspor karşısında Fenerbahçe'nin tek düşüncesi galibiyetti. Konyaspor da Trabzonspor'un kaybettiği haftada bir adım yukarıya yaklaşmak ve de en önemlisi lig ikinciliği iddiasını koruyup, rakipleriyle puan farkını korumak amacındaydı. Ligin boyunun kısaldıkça, alınacak 3 puan hayati önem taşıyordu.
Fenerbahçe ilk yarıda oyuna istediği şekilde giremedi. Mesut ve İrfan'ın temposuz oyunu ve topa sahip olduklarında takım adına pas ağalarını oluşturamamaları buna en büyük sebepti. Fenerbahçe, rakip yarı alanda daha çok topla oynamasına rağmen çok gol pozisyonu üretemedi. Bunun sebebi de hücum kombinasyon çeşitliliğinin eksikliğiydi.
Bu organize olamamamış, topa sahip olarak oynanan oyun esasen eldeki kadronun yapısına baktığında çok uygun da değildi. Nitekim Alanya deplasmanında daha direkt hücumlarla oyanan oyunla farklı skor alınmıştı. Mesut gibi heyecanını kaybetmiş, performans yaşı geçmiş bir oyuncunun yerine genç Arda'nın önünü açmak daha doğru tercih olacaktır.
Konyaspor gibi özellikle savunma merkezindeki eksiklikten dolayı Musa ve Adil'le oynanan bir oyunda Fenerbahçe, zafiyeti burada yaratıp o oluşturacağı alanda aşırı yüklenmeyi yapıp, pozisyon bulmak için Berisha ile oynayabilirdi.
İki santrforlu oyun rakibin de düşünmediği, önlem alamadığı bir oyun stratejisi de olabilirdi. Çünkü antrenörlükte bilinmeyeni, düşünülmeyini saha içinde uygulamak rakibi şoklamak, şaşırtmak en önemli planların ve becerilerin başında gelmektedir.
Fenerbahçe özellikle ikinci yarı oynadığı oyunla galibiyete daha yakındı. Yalnız bu alınan neticeler Fenerbahçe'nin gelecek sene yapılanmasıyla ilgili yanlış karar almasına neden olmamalı. Çünkü saha içinde ilk 11 oynayan, sonradan giren nereden baksan 6-7 oyuncunun seneye kadroda yer alması çok zor görünüyor. Çünkü hedefler bu seneki gibi olmayıp daha üst taraflara, zirveye oynanacaksa bu eldeki kadrodan başarı beklemek hayalcilik olur.
Alanyaspor maçıyla sisli havayı dağıtmaya başlayan Fenerbahçe, Konyaspor'u da yenip o 'sis'i tamamen ortadan kaldırıp hedefini daha açık ve net bir şekilde görecekti. Sisin tamamen kalkması için galibiyet şarttı.
Elde edilen bu kritik 3 puanla bundan sonraki tek ve gerçek hedef ligi ikinci bitirmek olacaktır. O da bu kötü giden sezonda bir teselli olarak görülebilir.
GÜRCAN BİLGİÇ - İLMEK İLMEK GALİBİYET
Maçın rakamları belli olduğunda topun oyunda en uzun süre kaldığı karşılaşma çıkabilir. İlk yarıdaki faul sayısı 7'ydi. Toplam yapılan pas sayısı 600'e yakın. İki teknik adam da strateji kurdu. Birbirlerinin planı üstüne "nasıl yaptırmayız, nasıl yaparız?" cevabını aradı.
Rakibini sahasında tutup, sağlı-sollu tercihler ile oyun alanını büyüterek, kontrolü ele geçirdi Fenerbahçe. Sola baskı yapıp, Konyaspor'un oyunu sağdan kurmasını istedi. Sürekli pas köprüleri kurarak, maçı Amerikan oyununa çevirdiler.
Metre metre ilerleyip, sabırla ceza alanına girdiler. Tribünler son iki maçın mesajını alıp, tekrar Kadıköy'ün yolunu tutanlarla doluydu. İsmail Kartal'ın geldiği ilk gün istediği birliktelik kuruldu.
Skorda geri düşmeleri, pozisyonda Konyalı oyuncuların daha "akıllı" olmasından kaynaklandı. Mesut Özil, bu tempo içinde diri kalamadı. Direksiyon İrfan Can'a geçti. İkinci yarı ile birlikte öyle bir baskı başlattılar ki, Konyaspor ilk şut fırsatını bulduğun 35 dakika geçmişti.
İlhan Palut muhtemelen kendi takımın ilk defa bu kadar pes etmiş gördü. Pelkas galibiyet golünü attığında sonuçsuz kalmış 25 denemesi daha vardı Fenerbahçe'nin. Kalabalığa atılmış tek orta yapmadılar. Maç Fenerbahçe adına "kazanılmış" olmayabilirdi. Ama ortada çok çalışılmış, iyi-kötü dengesi doğru yapılmış, emeği yüksek bir maç var.
İsmail hoca, dört sezon sonra tribünlerin alkışladığı, çıkanların surat asmadığı, girenlerin sonuç getirdiği bir takım oluşturdu. Lig ikinciliği bir sonuç olabilir ama Fenerbahçe için hedef değil. Artık sezonun "ağabeyliğine" soyunmalılar.
