G.Saray çok istekli başladı. Kazanmaya zorunlu olduklarının bilincindeydiler.
Pereira'nın maç başında yüzü mutsuzdu hep de öyle kaldı.
Bu mutsuzluk aldığı kararları etkiledi.
G.Saray'ın kötü olması bir şey değiştirmez.
Benim zamanımda, ligde G.Saray'ı 6-0 yenmiştik, onlar bizi kupa finalinde 5-1 yenmişti.
Maçın belirleyicileri Sneijder, Nani ve van Persie olacaktı ama Sneijder ilk yarıda sahne aldı. Diğerleri ise hiç ortaya çıkmadı.
G.Saray maç başından itibaren "gol atarsam kazanırım" diyordu. Attı ve kazandı.
Böyle bir derbide en fazla iş taraftara düşer. Ama bu akşam çok sakindi her iki takımın taraftarları da...
Podolski golünü attı ama maç boyu kendisine güvenen tarzıyla öne çıktı.
Bu akşam F.Bahçe'nin şansı Terim'in, G.Saray'ın ise Tuncay'ın olmamasıydı.
Gecenin kazananı benim adını ilk kez duyduğum Riekerink oldu. Maçı daha iyi analiz etti. En önemli tercihi ise Volkan Şen'i Semih'le kapaması oldu. Pereira ise Nani'yi hiç kullanamadı. Nani hep uzakta kaldı. van Persie çok büyük bir isim ama Fernandao gibi fizik gücü yüksek bir isimle maça başlayıp Hollandalıyı sonra almalıydı. Sneijder'in çıkmasını bile değerlendiremedi Pereira...
G.Saray ikinci devrede tamamen durdu ama Pereira, sağ bek çıkarıp sağ bek aldığı anda yenilgiyi kabullenmiş oldu.
F.Bahçe'm sezonun "büyük kaybedeni- grande perdedor"u oldu.
Bir anı: İstanbul'a oğlumla gitmiştim.
Tüm futbolcularla fotoğraf çektirdik ama oğlum Meireles'ten çok korktu...
"çok saçı, çok sakalı var" diye ağlayarak kaçtı.
