Sönük yıldızlar

Matematiksel olarak şampiyonluk şansı kalmayan ve bin bir sorunla boğuşan Beşiktaş'ı bu maça motive eden iki şey vardı; biri Trabzon'un kaybetmiş olması, ikincisi rakibin Fenerbahçe olması.
Tayfur Havutçu iyi bir kadro sürdü sahaya. Önde Edu hücum anlamında bir şey yapamasa da rakip savunmayı meşgul edip hırpaladı. Arkasındaki üçlü yani Simao, Fernandes ve Quaresma biraz kalitelerine yakışır hareketler yapsalar Beşiktaş derbinin havasını değiştirirdi.
Fenerbahçe'yi durdurmanın da yenmenin de ilk şartı orta sahada basmak. Ernst, Veli ikilisi bunu yaptı. Orta alanda darbe alan Fenerbahçe'nin tek silahı duran toplar olacaktı nitekim öyle de oldu. Baraj ve de Rüştü'nün ortak hatasıyla beraberlik sayısı erken gelmese bana göre maç da şampiyonluk da gitmişti.

En büyük derdi Q7
Aykut Kocaman'ın Bienvenu ve Dia'yı oyuna aldığı dakikalarda Havutçu'nun Bebe hamlesi yerindeydi.
Ancak çıkması gereken oyuncu Edu değil Simao olmalıydı.
Çünkü Edu'nun meşgul ettiği savunma arasında Bebe boşluklar bulabilirdi.
Fenerbahçe'de Alex ve Emre'nin yokluğu bana göre her şekilde hissedilirken Beşiktaş'ın en büyük derdi Quaresma, Simao ve arkalarındaki İsmail ile Hilbert'in kanatları iyi kullanamamalarıydı.
Yoksa Beşiktaş bu mücadeleyi kaybetmez, hatta kazanabilirdi.
Sonucunda özellikle ikinci yarıda iyi bir derbi izledik. Daha çok isteyen, kaybedecek şeyi daha fazla olan kazandı.