Hoca ne yapsın

Bir Rizespor ki gönüllerde, hem Trabzon'da hem de Rize'de.
Fakat ne yazık ki fazla kalmamış eşi dostu. Taraftarı dahi adeta terk etmiş stadı. Biz mi üzülelim yoksa Rizeli dostlarımız mı?
Elbette içimiz yanıyor fakat ne yazık ki Rizespor'un neredeyse ağlayanı yok. Sahada kaldı tek başına Hikmet hoca. Ne futbolcuların umrunda, ne de taraftarın.
Biz dahi Trabzonlu olarak gönülden istedik Rizeli dostlarımızın bir puan almasını.
Şimdi bu tablo içerisinde ilk yarının ilk 20 dakikası Çaykur Rizespor'un yakaladığı iki bariz pozisyon. Ben diyeyim beceriksizlik; siz deyin vurdumduymazlık.
Maç boyunca Hikmet hoca kenarda atlayıp zıpladı ama ne yazık ki oyuncular adeta film izler gibiydi. Fakat derler ya "Atı alan Üsküdar'ı geçmiş".
Rizeli dostlarımızı da maçın bitmesine yakın almış bir kıvılcım. Aldılar Trabzonspor kalesini ablukaya ama ne çıkar, iş işten geçmiş oldu. Artık Çaykur Rizespor kaderine teslim oldu gibi.
Geldi maç sonu hakem çaldı düdüğü artık Rizeli dostlarımızın işi hepten kaldı kadere.
Fakat ben bilirim Rizeli arkadaşlarımdan.
"Can çıkmayınca umut bitmez" karakterindedirler ve sonuna kadar bırakmazlar.
Fakat birden hatırladım ki ne yazık ki ne Trabzon'da ne Rize'de kalmadı artık Karadenizli ruhu.

Rizespor kurtarabilir
Teslim olduk hep el oğullarına. Unuttuk artık bizim o çamur deryasında nefes kesilene kadar koşup son ana kadar mücadele gayretimizi. Zira kaybettik hep beraber o muhteşem futbol aşkını.
Sistemsizliğin öne çıktığı, kimin ne yapıp oynamaya çalıştığı belli olmayan bir müsabaka izledik.
Hadi Rizespor stres altında. Ya Trabzonspor'a ne demeli? Bunca yakalanan ambians sonrası ortaya konan oyun bu tabloda olmamalıydı.
Ha şunu anlarım. Eğer bordo-mavili takım gelecek hafta Beşiktaş derbisini düşünüp 1-0'a razı olup işi rolantide yürüttü ise ona diyeceğimiz yok.
Eğer oynanan futbol bu ise o zaman gelecek hafta "Yandı gülüm keten helva".
Çaykur Rizespor'a gelince...
İnanıyorum ki onlar kalan maçlarında yine bir gayretle puan tablosunun görüntüsünü değiştirmeye muktedirler.