10 Kasım 2018 | Cumartesi

Siz yine de bana inanmayın

Çocukluk yıllarımızda koltuğumuzun altındaki kitaptı; futbol.
İnsanların yüreklerini gözlerinden okumayı o zamanlar öğrendik.
O yüzden ne zaman başımız sıkışsa Metin Oktay diyoruz, Lefter, Baba Hakkı!
Çünkü bugünler utanılacak sahnelerle dolu.

*** Sportmenliği ve zarafeti değişime uğratan insanlardır.
Kabadayılar küfürbazlar, tokat atanlar kafa atanlar!
O yüzden bizler yere düşeni kaldıranları sevdik.
Sahanın ortasında linç orduları kuranları değil.
İnsanlığın şanında haram peşinde koşmak yoktur.
O yüzden bizler haksızlığa karşı dik duranları alkışladık.
Sportmenliği sırtından vuranları değil. *** Herkesi çıkarlarının uşağı yapmak isteyen kabadayılara bakıyorum.
Kazanınca kahraman kaybedince saldırgan!
Yıllardır bu bitirim filmleri izliyoruz.
Bir çiçek nasıl tutulursa en narin yerinden, çocuklar da öyle tutulmalı ellerinden.
O yüzden bizler kötülüğün defterini dürenleri sevdik.
Bir taç pozisyonunda yüzüne savaş boyaları sürenleri değil. *** Medyadaki yağ tabakası her yıl biraz daha kalınlaşıyor.
Birilerinin "kontrol kalemi" olmaktan utanmayanlar var.
Bir insan gerçekleri yazmaktan niye korkar?
Hayatlarında bir kere olsun onurlu cümle kullanmayan adamlar var mesleğimizde.
Üstelik el etek öpüyorlar!
O yüzden bizler er niyetine yazanları sevdik.
Zorbalığın her niyetine boyun eğenleri değil. *** Gelelim diğer meseleye.
Bu ülkede hiçbir kulüp Fenerbahçe kadar saldırıya uğramadı.
FETÖ denen alçağın kumpasına uğradılar, başkanları hapis yattı.
Avrupa kupalarında yılları çalındı.
Türkiye'de haksız bir bedel ödediler.
"Şartlar eşit değilse kazananlar kazanmış sayılmazlar!" Rakibini elden ayaktan düşüren sistemden beslenenler, sırtından vurulan Fenerbahçe gerçeğine bakıp zil takıp oynadı!
Adına büyüklük dediler, küçük heveslerin talanında! *** Fenerbahçe otobüsünü kurşunladılar da, futbolcular ertesi hafta sahaya çıktı.
Taşıdıkları anlam cümlelere sığmaz.
Göğüs kafeslerinde beslediler Kanarya'yı. Dik durdular.
Bazılarına doğar doğmaz öğretilir uçmak. *** Geçen haftaki vahşet tiyatrosunda kimin ne kadar ceza aldığı umurumda değil.
Cezayı her zaman çocuklarımız alıyor çünkü.
O yüzden Türk futbolunun bu adamlarla nereye yol aldığı önemli.
Çünkü vicdanı olmayanlar cezalardan pişmanlık duymaz.
Onların sadece intikam hisleri kabarır.
Bir kez daha haykırıyorum.
"Kabadayılar el üstünde taşındıkça çocuklarımız tehlike altındadır!" *** Ama intikam denen mayın, sahaların içine ve dışına yerleştirilirken, siz yine de bana inanmayın!
Futboldaki terör ajanlarının ağzının içine düşerseniz, gördüğünüz kabadayı "Çukur"unun reytingi benim yazdıklarımı bine katlar!