Adalet yerini bulacaktır

Shakhtar Donetsk maçında basın tribünündeydim. Tıpkı Fenerbahçe'yi gece gündüz demeden takip eden onlarca meslektaşım gibi... Bilmeyenler için yazıyorum; bizim sektörde her kulübü takip eden muhabirler bellidir. Takımla her deplasmana birlikte gidilir, birlikte oturup kalkılır.
Kimi zaman deplasmanlarda önce takıma, sonra da bizlere küfürler edilir. Ortam gerginse takıma atılan taşlardan, bozuk paralardan bizler de nasibimizi alırız. "Fener medyası" derler bize... Arkasından da okkalı bir küfür savururlar. Biz bunları hep içimize atarız. "Takımın yaşadığını yaşıyoruz" deyip sineye çekeriz.
İçimizde başka takımları tutanlar da var elbette.
Ama herkes Fenerbahçe'yle yaşar.
Varımız, yoğumuz, ekmeğimizdir Fenerbahçe...
Şampiyon olunca taraftardan daha fazla sevinir, kötü sonuçlarda herkesten daha fazla üzülürüz. Kamp zamanları ailelerimizden ayrı haftalarca takımla yatar kalkarız.
Başkasını bilmem ama ben de tribünden geldim. Hem Fenerbahçe taraftarı hem de Fenerbahçe muhabiriyim.

Bizler de çok öfkeliyiz
Shakhtar maçında basın tribününde ilk kez kendimi "deplasmanda" hissettim! Kendi evimde deplasmanda... Taraftarın öfkesini anlayabiliyorum. Takıma yapılanlar, daha soruşturma bitmeden gerçekleştirilen infaz hali herkesin sinirlerini bozdu. Emin olun biz F.Bahçe muhabiri ve yazarları da öfkeliyiz.
Bazıları çıkan olaylarla ilgili, "Kurunun yanında yaş da yandı" diyor. Basın tribününde rahmetli İslam Çupi ağabey olsaydı, ona da mı tepki gösterilecekti? Basına gösterilen tepkiyi daha demokratik bir şekilde gösterme imkanı yok mudur?
Ya sonrasın da yaşananlar? Sahaya girip maçın tatil edilmesine neden olanlara ne demeli?
Keskin sirke küpüne zarar arkadaşlar!
Zaman sakin olma, akıllı düşünme, doğru değerlendirmeler yapma zamanı... Vurarak, kırarak, kulübe zarar verecek eylemler yaparak hak aranmaz. Sakince bekleyip süreci izleyelim.
Emin olun "adalet" yerini bulacaktır.