Bir parça nefes

Spartak'ın hiçbir Avrupa maçında rakibi 3'lü savunma oynamadı. Fenerbahçe ilk 3'lü oynayan olacaktı Rakip, 9 Avrupa maçının 8'inde gol atmıştı. İlk 15 dakika herkes önce yeni sistemdeki yerine alışmaya çalıştı. 15 sonrası kanatlar işlemeye başladı. Elif ve Jailson başlangıcın iyileri idi. F.Bahçe daha uzun olanı olunca, duran toplar değerli hale geliyordu. İlk 30 dakika dolduğunda rakibin isabetli şutu, ortası, korneri yoktu ama bizim de Slimani'nin vurduğu 2 kafa dışında pozisyonumuz yoktu. Savunmadan hücuma yavaş ve yana geçiş bunun ana nedeni idi. HHH Maçın kötüsü Ayew'in ,takımın tümü gibi final pas ve vuruşlarındaki kötülüğü de dert idi. Frey'i kanat oynatma tercihi ise, oyuncunun çok koşma gayretine rağmen fayda sağlamıyordu. Rakip bizim ligin kalitesinde değildi ama F.Bahçe'nin koordinasyonu, hızı, yoktu. Olan sadece, diğer maçlara göre fazla olan hırsı idi. İlk yarıda düşünüp, yazdığım oldu ve F.Bahçe duran toptan golü, Slimani ile buldu. Ardından Ayew ve Hasan Ali ile kaçırdı. Daha istekli idiler, mücadele gücü daha üst düzeyde idi, daha gol bölgesine yakındılar, yıldız yine Eljif idi. Slimani yine sürekli arıyordu. Ayew çok top kaybediyordu ama inanılmaz istekli idi ve sonunda şahane bir orta ile Slimani'ye attırıyordu. Ama yorulunca da Valbuena ile değişti. İsmail, Reyes'in yerine oyuna girince de 4'lü savunmaya geçtiler. F.Bahçe daha iyi idi ama bunda Trnava'nın oyunu çirkinleştirmeyen, yumuşak oyunu da önemli rol oynuyordu. Önemli bir galibiyetti. Rize travması sonrası kolay maç değildi, başardılar ve herkes bir parça nefes aldı.