Öpüyorum... İlk yarıda topla rakipten daha fazla oynasak da futbol adına olumlu işler Hırvatlar'dan geldi. Topu daha iyi kullanan, daha estetik oynayan onlardı. Bu bölümde bir topları direkten dönerken, bir pozisyonda ise topu çizgiden çıkardık. Bizim gole en çok yaklaştığımız an ise Mehmet Topal'ın uzaktan attığı şuttu. İkinci yarıya da iyi başlayan Hırvatistan, önemli pozisyonlar buldu. İlerleyen dakikalarda iki takım da kaybetmemeyi düşününce kalite iyice düştü. Son bölümlerde iki taraf da maçı 90 dakikada bitirmek için çabaladıysa da normal süre başladığı gibi bitti. Uzatmalarda da aynı sonu beklerken bitime saniyeler kala Rüştü'nün bir hatalı çıkışı neredeyse rüyaya son veriyordu. Semih'in son şansı iyi değerlendirip kaleci Pletikosa'yı avlaması ile adeta yeniden hayata döndük ve mücadeleyi penaltılara taşıdık. Penaltılarda Hırvatlar 2 kez rotayı şaşırıp, bir kez de kalesinde devleşen Rüştü'ye takılınca bizim için rüya kaldığı yerden devam etti. Bu mutlulukta emeği olan herkesi alınlarından öpüyorum...
