Renkli bir hafta Oldukça renkli bir hafta sonu geçirdim. İki kıta arasındaki gezintide, gökyüzü lacivert, güneş sarıydı. Bir gönül şenliğinde, ihtişamlı görüntüler vardı. Geçen yıl kolundaki saatten başka hüneri olmayan adama karşılık, şampiyonluğun nasıl kutlanması gerektiğini gösterenleri alkışladım. Yüreklerin gönderine de çekiliydi bayraklar. Adını "büyülü duruş" koydum.
***
Adamın biri geldi, hoş geldi, safa geldi. Şampiyonluk için esas duruşa geçmiş bir topluluğun muhteşem görüntüleri arasında önemsiz bir ayrıntıydı, "yuh sesleri." Ama "Tanrı misafirine" varını yoğunu verenler için, "Tanrısız misafire" bile şampiyonluk hürmetine saygı göstermesini, önemli bir ayrıntı olarak kabul ettim. Üstelik karnesi baştan aşağı kırık birine.
***
Geçen yıl üzerindeki formalarla bayramı çalınan çocukların, bu yıl gözlerindeki ışık, adaletin ışığıydı, gördüm. Çocukluğumda öğrenmiştim, "Herkes eğilip baktığı suda kendini görür." Suyu bulandıranları o yüzden sevmedim.
***
Fenerbahçeli futbolcuların TEMA Vakfı adına yolladığı toplumsal mesajın yanında, suları bulandıranlara da zarif bir mesaj vardı. "Suyu boşa harcama" derken. Çünkü sular temizlik için vardır. Statları kirletmek için değil.
***
Geçen haftadan yarım kalan bir eylemim vardı, onu hatırladım birden. Hani bayrak dikilmesin diye, santraya dikilen nöbetçileri. Atladım bir arabaya, Seyrantepe'ye gittim. Nöbetçiler, otelde kahve içiyordu galiba... Başbakan Tayyip Erdoğan'ın "Ülkenin en kaliteli stadını yapacağız dediği" toprakların üzerine, "Tüyü bitmedik yetimin tüyünü" diktim. "Bu olaya göz yumanların cümlesine, hakkımızı tırnaklarımıza kadar haram ediyoruz" yazılı notu da, toprağa ektim. O stat büyüdükçe, yazı da büyüyecek. Hem de santra noktasının üzerinde!
***
Ligin altında ağzı burnu kanıyordu adaletin, "Kendi düştü" diyorlardı. Bazı sonuçlara keyfim kaçtı, yalan değil. Denizlispor Başkanı Ali İpek, bileklerinin hakkıyla ligde kaldıklarını söylüyordu, ciddiye almadım. Bu delikanlı başkanı geçen yıldan hatırlıyordum. Kilide sokup, yalama yaptığı anahtardan. Son maçtan önce rakiplerine suçlayıcı mektuplar gönderen bir başkana, cumartesi gecesi ben de bir mektup yazdım. "Küme düşen Sakaryaspor, kümede kalan Denizlispor'dan bin kere daha kutsal bir mücadele vermiştir!" O gün okumadıysa, şimdi okur.
***
Antalyaspor'un canına okuyan Yılmaz Vural'ı izledim. Başka takımları şampiyon etmenin yalan gösterilerinin ardından, Antalyaspor'u küme düşürmesine şaşırmadım. Bütün günahı, son maç kaçağı Ali Bilgin'in üzerine yüklemekle, kendini kurtarması asla mümkün değildi. Yaptığı garip şovların bedeli olarak, kendisine mesaj çektim. "Şahsi maceralar bile şahsiyet ister!"
***
Kimseyle şahsi bir meselem yok. Ümit Özat'ı futbolcu olarak çok eleştirdim, ama gözyaşlarını tutamayan görüntüsüne takıldım. Kendi kendime, "Ben övgülerde cimri davrandım, o hüzünlerde cömert davrandı!" diye söylendim. Beni de hüzünlendirdi yalan değil.
***
Renkli bir haftadan, bana da anlamlı bir mesaj kaldı. "Keşke hepimizin doğruları, gerçek doğrular olsa."
Servisi
