Ateş Bahçesi Dün gece, heyecanı son saniyelere kadar dinmemiş, bir futbol kitabı okuduk sanki. Şükrü Saracoğlu'nda iki dakikada yakamoz yandı ve söndü. Önce Alex, sonra Kezman'ın golleri Fenerbahçe'ye istediği galibiyeti getirdi. İlk yarıda "bir ateş bahçesinde" "Kardan adam yalnızlığında" bir Galatasaray vardı. Çok kolay eridi... İkinci yarıda "Kamikazenin son sözü olmaz" diyen ve gerçek hüviyetine bürünen bir takım izledik ama bu bahçeden puan çıkaramadılar.
***
Aslında maç, Galatasaray'ın istediği gibi başladı. Orta alanda meydanı rakibine bırakan bir Fenerbahçe vardı. Üstelik, felaket bir top kaybı yaşanıyordu. Ve sadece rakibin hatasına yönelik bir anlayışı vardı.
***
Ama ne olduysa Alex'in golünden sonra oldu. Ve en güçsüz anında son hamleyi yapan bir takım ruhu çıktı ortaya. Soldan Uğur getirdi, Kezman'la didişmekten kendini unutan Tomas'ın bacaklarının arasından geçen top, Alex'in önüne, gecenin en güzel ikramı olarak geldi.
***
Galatasaray şaşkınlık travması yaşarken, Kezman'ın golü geldi. Bu golde talihin Galatasaray'ı boşladığını söylemek mümkün. Bu golün başlangıcında bir ressamın renk diliyle, Appiah'ın ayak dili aynı şeydi. Aşağındaki topla giderken, harika resimler çiziyordu tribünlere... "Bu golden sonra Galatasaray'ın kendine gelmesi uzun sürebilir" dedim. Ama yanıldım... Kendine çekilen bir Fenerbahçe gerçeği çıktı önüme. Ve klasik didişmeler...
***
Galatasaray'da ilk yarıda sadece Arda'nın futbol adına güzellikleri vardı onu da yıldıran bir anlayış mevcuttu Fenerbahçe defansında. İliç sahada yoktu, İnamoto zaten bu takımda nasıl oynuyor akıl sır erdirmek güç. Hasan Şaş, "intihar maestrosuydu" sanki... Fenerbahçe'de ise Uğur Boral'ın bindirmeleri dikkat çekiciydi.
***
İkinci yarıda akıllı hamleler yapan Gerets'in, oyunda dengeyi sağlayan anlayışı Galatasaray'a beklediği golü getirdi. Fenerbahçe kendine dönük oynuyordu bu dakikalarda. Orta alan tümüyle Galatasaray'a bırakılmıştı. Zico'nun gözleri bağlıydı yine. Fenerbahçe'nin ilk yarıdaki sonucun ardından gelen bu anlayışına bakınca, "Cennet'ten cinnete mi?" dedim.
***
Kendisinden çok şeyler beklenen Alex uyku tulumunun içindeydi sanki. Üstelik kendisine en çok ihtiyaç duyulan bir zaman diliminde. Üstelik taraftarını galeyana getirmekten sanık olarak... Buna karşılık Galatasaray'da ikinci yarıyı alevlendiren adam Sabri'ydi. Sabri, Fenerbahçe'nin sol yanını yolgeçen hanına çevirmişken, Fenerbahçeli futbolculara baktım. Appiah ve Volkan'ı bir kenara koydum da, "Aynı suya batıp çıkan bir karabatak sürüsü" gördüm zannettim. Hepsi birbirinin kopyasıydı ve elden ayaktan kesilmişlerdi sanki.
***
Necati'nin harika kafasını aynı güzellikte kurtaran Volkan'ın hareketi, gözlerimizi süsleyen eski zaman fotoğrafları gibiydi. Ama tribünlerin de yüreğini ağzına getirdi. Galatasaray'ın kaçan pozisyonları, gecenin kaderini açıkladı aslında. Bütün bu heyecana ve güzelliklere karşılık Gerets'in alnındaki kan, gecenin en çirkin görüntüsüydü. Hakem Selçuk Dereli ise kendine bile hakim değildi ki, maça nasıl hakim olsun!
