Onur savaşı Böylesine bir talihsizlik gücüne gidiyor insanın. Ama böyle yenilgiler asla umutsuzluk getirmesin. Hele bu futbolla...
* Ligdeki hatalarını top atışına tutan, dişli bir Fenerbahçe vardı dün gece. Mücadele gücü yüksek, oyundan bir an bile kopmayan. Newcastle'daki cehennemde, 10 dakikalık baskıyı atlattıktan sonra, dengenin lehimize işlediğini gördük. Önder Turacı'nın sağlam müdahaleleri, Deivid'in yokluğunda rakip alanda yarattığımız boş alanları görünce, Zico'nun ilk kez taşları yerine oturttuğunu düşündüm Lig maçlarındaki kanatsız kuşların yerini kanatlı atlar almıştı... Eleştirilerle kırbaçlanmış atlar...
* İlk yarıda rakibin en hızlı adamı Martins'in olası bir kaçağına karşılık, bütün kapılar kapatılmıştı. Fenerbahçe defansının ilk kez böylesine sağlam bir kademe anlayışına büründüğünü gördüm. Ve ilk kez yüzlerinde bu denli bir kazanma ifadesi... Lugano ve Ümit Özat'taki denge, Önder Turacı'nın sağlam duruşu, rakibi elden ayaktan düşüren gerçeklerin sebebiydi. Edu'nun tekrar etmekten usanmadığı hatanın dışında, ilk yarıda rakibe net bir pozisyon da verilmedi. Appiah ve Aurelio, geçen yıldan kalan güzelliklerini sergiliyordu. Tuncay kendini de rakibide bitiriyordu o sıra. Takım ruhu yeniden ayaktaydı da... "Ölü askerler ihtilal yaptı" dedim.
* Gecenin proleteri Önder Turacı'ya parantez açmalıyım. Rakibin bütün yollarını tıkaması bir yana, altın işlemeli ayakları ve heybetiyle canlı bir heykel gibiydi. Kendisini oynatmayan Zico'nun da suç delili...
* Fenerbahçe, ikinci yarıya da harika başladı. Saha içindeki "sıkı dostların" ayaklarının ritmine uyuyordu futbol topu. Gol dedektifi Kezman'ın gidişleri harikaydı da, son vuruşlar yetersizdi bu kez.. Appiah'ın örgütlediği pozisyonlarda da, rakip cezaalanı önünde, kendimize düğümlenip kaldık. Ve galiba dün gece sarı lacivertlilerin tek eksiği buydu. İkinci yarının başında, ceza çizgisinin önünde Tuncay'a yapılan bir hareket var. "Hakemlerin Fenerbahçe'ye surat asması ilk değil" dedim. Hem Türkiye'de... Hem Avrupa'da...
* Newcastle'ın zaman zaman kurduğu baskının altında ezilmeyen, Avrupai Fenerbahçe, dün gece maçın her dakikasında sahadaydı. Beraberliği değil, galibiyeti isteyen bir takım vardı sahada. Martins'in uzaktan vuruşunda, Rüştü'nün kurtarışı da harikaydı. Ama ne olduysa maçın sonlarında oldu. Zico'nun taşları yerinden oynattığını gördük. Ve talih kuşunun da, Newcastle'ın başına konduğunu... Talih Avrupa'da Fenerbahçe'ye gülmeyi unuttu zaten.
* Dün geceki sonuç, hiçbir şeyin sonu değil, gerçekçi bir hikayenin başlangıcıdır. Fenerbahçe cehennemde savaş verdi... Onur savaşı. Maçı kaybetti, savaşı kazandı. O yüzden bu yenilgiye galibiyet muamelesi yapmakta sakınca görmüyorum. Dünkü Fenerbahçe bu gruptan çıkacak göreceksiniz. "Talihsizlik tanrısı" hep bu takımı kırbaçlayacak değil ya...
