Kuvvetli bir alkış Dün gece Ali Sami Yen'de alevden bir çember vardı... Harika goller, dişli bir mücadele ve bu mücadeleye yakışmayan futbol dışı görüntüler de vardı. Hiçbir sevgi, futbol sahalarını "Ortaçağ görüntüsüne" sürükleyemez! Hiçbir sevgi, bir takım taraftarına bu denli "saldırganlık hakkı" veremez! Rakip futbolcuyu yıpratmak yerine, kendi takımına destek vermenin ne kadar anlamlı olduğunu Galatasaray tribünleri 3-2'den sonra anladı... Galiba biraz geç kaldılar... Dün Galatasaray yolda kaldıysa, 3-2'ye kadar çirkinliğin gölgesinde kalanlar sayesinde kaldı...
***
Galatasaray, tur atlamak teorisini çok erkenden eyleme döken, direnişçiler takımıydı. Fenerbahçe, ayağını bastığı topraklarda egemenlik kurmayı amaçlayan bir lig ağası... Topa daha çok hakim olan Galatasaray, daha ilginç pozisyonlar yaratan Fenerbahçe'ydi... Gecenin çarmıhındaki Tuncay, yüzündeki gergin hatlarla, ayağındaki ustalığı birleştirip harika bir gol attı. Bir misilleme belki... Galatasaray golü erken ödeştirdikten sonra dengelerin değiştiğini gördük. Sarı-kırmızılı oyuncular omuz omuzaydı bu dakikalarda. Fenerbahçe'ye baktım, defans dağınık, orta alan kopuk, forvet sırtını dönmüştü. "Fenerbahçe bu değil" dedim. Necati de benim gibi düşündü ve golü attı...
***
İkinci yarıya Fenerbahçe beraberliğe yollar döşemişti de, onu kullanıyordu sanki. Sağda Mehmet Yozgatlı yaratıcı kanat oyunculuğunun temsilcisiydi. Appiah ise, ilk devre ayağına dolanmış yosunları silkeleyen ve takımına hayat veren süvari... Arkadaşlarına da cesaret verdi ve istediği pozisyonları bulan bir Fenerbahçe gördük. Böyle olunca, gol de geldi... Ama ne zaman gol geldiyse, turun da geldiğini düşünen bir Fenerbahçe çıktı sahneye... Ve Hakan Şükür, stresin kaynağına itekledi Fenerbahçe'yi...
***
Fenerbahçe Ali Sami Yen'deki alevden çemberin içinden "yaralı geçti ama turu da geçti... Fenerbahçe'nin istediğini almak gibi bir "gücü" vardı dün gece... Bazen yenilgiler galibiyet değerindedir. Dünkü Fenerbahçe, kırmızısı noksan gökkuşağıydı... Onların "kırmızıya" oldum olası alerjisi var çünkü! Dün geceki kırmızı; kazanma ruhuydu, ihtirastı... Fenerbahçe, kazanmadan turu geçmeyi isteyecek kadar "platonikti!"
***
Galatasaray, bu yıl iki kez yenildiği rakibini yenmenin gururuyla tamamladı maçı. Onlar çok isteyip, güçlerinin yetemediği bir hayalin kıyısında kaldılar. Ümit Karan'ın sakatlanıp çıkması, hayale darbe vuran talihsizliklerden biriydi ama kaleci Mondragon da, birçok şeyin ödeştirmesiydi.
***
Dün gece sahada bir hakem yoktu. Bülent Demirlek, hükümsüz bir gölgeydi... Gösterdiği kartlar kadar, göstermediği kartlar vardı.
***
Her şeye rağmen, son yılların en zevkli ve dişli mücadelelerinden birini izledik. İki takım da kuvvetli bir alkışı hak etti... Pet şişe yağdıran tribünlere inat...
