İki ileri, bir geri Bu hafta madem ki maç yok, konuyu enine boyuna tartışmalıyız. Soru şu, "Nasıl oluyor da Beşiktaş iki süper maçın ardından, üçüncüsünde yenilgiden beter bir beraberlik alabiliyor ve üst üste iki maçı kaybetmiş Fenerbahçe, üçüncüsünde süper futbolla kazanabiliyor? Bence bütün bir hafta futbolla ilgili tüm birimler konuyu masaya yatırmalı. Çünkü çıkacak sonuç, Türk futbolundaki geleneksel istikrarsızlığın temelindeki sorunları da netleştirebilir. Hatırlayın, Fenerbahçe maçındaki Beşiktaş son 20 dakikayı 10 kişiyle tamamlamasına rağmen oyun disiplini yönünden mükemmele yaklaşmış ve kazanmıştı. Aynı Beşiktaş, savunmasında bazı değişiklikler yaptığı Athletic Bilbao maçında ise daha da büyük oynayıp, rakibine yediği gol dışında pozisyon bile vermeyerek net bir skora imza atmıştı. Her iki maçta hem takım oyunu ön plana çıkmış, hem de Emre, Mustafa Doğan, İbrahim Akın, Carew ve Ali Güneş yıldızlaşmışlardı. Şimdi iki büyük maçın ardından Konya maçını gözününüzün önüne getirin: Dökülen, Emre, Mustafa, Ali, kayıplara karışan İbrahim Akın, yürüyen Sergen, tanınmayacak bir Carew. Üstelik 65 dakika 10 kişi oynayan Konyaspor'un 10 kişiyle Beşiktaş'ı sallayıp devirme noktasına getirmesi. Gerçi Beşiktaş bir önceki maçtan 6 kişiyi ilk 11'de oynatmıştı ama diğer 5 kişinin kalitesi de tartışılmazdı. Sonuçta Beşiktaş hak ettiği bir yenilgiden kurtulup, hak etmediği bir beraberlikle teselliyi bulabildi. Türk takımları bir haftada üç maçlık bir periyotta yükselen bir grafik çizemiyor. Birine, bilemediniz ikisine odaklanabiliyor ama üçüncüsünde geleneksel Türk gevşekliği hemen devreye giriyor. "Nasıl olsa kazanırız" umursamazlığı 10 kişilik bir rakip tarafından bile feci şekilde hırpalanabiliyor. Bu performans dalgalanmasını önceden fark eden Del Bosque olayı inanılmaz güzel yorumladı. Dedi ki, "İlk iki maçı yoğun duygularla oynamıştık." Üçüncüsünün yoğun duygular içerisine girememesi, Del Bosque'nin ağzından Türk futbolunun yorumuydu. Peki Fenerbahçe'ye ne demeli? 6 gol yediği ve kaybettiği iki maçın ardından, tek golle de olsa müthiş futbolla üçüncüsünü kazanmayı başardı. Türk futbolcusu iki güzelin sonuna üçüncü güzeli koyamıyor. Ve yine Türk futbolcusu iki ayıbın sonuna bir üçüncüsünü eklemeyi kendine yediremeyor. Mehter takımı gibiyiz. İki ileri, bir geri. Ya da iki geri, bir ileri!
